«Το βασίλειο του κόκορα» και «το μαγικό χτενάκι» παρουσίασε στο Αγρίνιο ο Παντελής Φλωρόπουλος (ΦΩΤΟ+VIDEO)

Ο συγγραφέας εξήγησε ότι η γραφή του έλκει την καταγωγή της από την λαϊκή προφορική παράδοση των παραμυθιών και της δημοτικής ποίησης Δύο αυτοτελή παραμύθια, «το βασίλειο του κόκορα» και «το μαγικό χτενάκι», παρουσίασε την Κυριακή (17/12) το βράδυ σε μια κατάμεστη αίθουσα της Παλαιάς Δημοτικής Αγοράς ο Παντελής Φλωρόπουλος. Οι παρόντες πήραν δώρο τον […]

«Το βασίλειο του κόκορα» και «το μαγικό χτενάκι» παρουσίασε στο Αγρίνιο ο Παντελής Φλωρόπουλος (ΦΩΤΟ+VIDEO) Περισσότερα...

Σπύρος Τριανταφύλλου: “Η συντροφιά της μοναξιάς” – το πιο σπαρακτικό βιβλίο που διάβασα

Έχουμε δει πίνακες που παρασταίνουν την κόλαση του Δάντη, φανταστήκαμε τα κολασμένα τοπία της μεταθανάτιας ζωής ξεκινώντας από περιγραφές τρομοκρατών παπάδων, αλλά η κόλαση που βιώνουμε εδώ, στον “απάνω κόσμο”, μας διαφεύγει. Με τη “συντροφιά της μοναξιάς” ο Σπύρος Τριανταφύλλου έρχεται να μας αποκαλύψει την αλήθεια που αγνοούμε ή, απλά, ξεχνούμε. Να μας αποκαλύψει ή

Σπύρος Τριανταφύλλου: “Η συντροφιά της μοναξιάς” – το πιο σπαρακτικό βιβλίο που διάβασα Περισσότερα...

Zephy Ross: “Η Κοκκινέλη, το τέρας του φωτός”

Το νέο του βιβλίο με τίτλο “η Κοκκινέλη, το τέρας του φωτός”παρουσίασε ο νέος συγγραφέας Zephy Ross την Τετάρτη 19 Ιουλίου το βράδυ, στον ωραίο και φιλόξενο χώρο του Fabrique du Cafe. Μετά τα δύο μέχρι στιγμής μυθιστορήματα επικής φαντασίας (“η νύχτα και ο κεραυνός” και “το πλάσμα με τις δύο σκιές” από την σειρά

Zephy Ross: “Η Κοκκινέλη, το τέρας του φωτός” Περισσότερα...

Ποιητικό Μανιφέστο

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΛΥΔΙΑ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΨΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΒΑΝ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΕ: ΕΓΩ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΦΑΝΤΑΣΙΑ Στις 21 Μαΐου και στις 25 Ιουνίου ο λαός αποδοκίμασε δύο φορές απανωτά τον αλλόφρονα Συριζαϊσμό του Αλέξη Τσίπρα. Έντεκα χρόνια είχαμε κουραστεί να χάνουν το νόημά τους οι λέξεις. Ο Συριζαϊσμός δόμησε τη λαϊκή οργή του

Ποιητικό Μανιφέστο Περισσότερα...

“Οι μονόλογοι της Λήδας” – Το 3ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Αγρινίου

Με τον αποσπερίτη να μας συνοδεύει από ψηλά και τις τρεις βραδιές (16, 17 και 18 Ιουνίου) λάμποντας στον ουρανό πάνω από τη γιγαντοοθόνη, παρακολουθήσαμε τις ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, αλλά και τους κινηματογραφικούς “μονολόγους της Λήδας” του 3ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Αγρινίου. Το σκηνικό, με ατμόσφαιρα παλιού θερινού σινεμά, στήθηκε στο προαύλιο των

“Οι μονόλογοι της Λήδας” – Το 3ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Αγρινίου Περισσότερα...

Zephy Ross: “Οι νεράιδες του δρόμου”

Όταν ήταν παιδί, άκουγε από τη γιαγιά του ιστορίες για νεράιδες και δαίμονες που ζούσαν κάτω, στο ρέμα του χωριού και τους ήξεραν οι χωριανοί, κάποιοι έλεγαν ότι μιλούσαν κιόλας μαζί τους. Όταν μεγάλωσε, το ρέμα στέρεψε, δεν είχε πια νερό. Μια μέρα ρώτησε τη γιαγιά του: “Πού πήγαν οι νεράιδες και οι δαίμονες τώρα

Zephy Ross: “Οι νεράιδες του δρόμου” Περισσότερα...

Η νέα λογοτεχνία

Σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου 2023, έγραψα ότι: “Οι εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 είναι οι τελευταίες εκλογές της μεταπολίτευσης. Το αριστερό σκηνικό καταρρέει με πάταγο. Δεν είναι μόνο το τέλος της μεταπολίτευσης που έφτασε σε κορύφωση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το άδοξο τέλος της πνευματικής ηγεμονίας της αριστεράς. Όπερ συνεπάγεται το τέλος

Η νέα λογοτεχνία Περισσότερα...

“Ου με πείσεις, καν με πείσης”

Στη δεκαετία του ’90, όταν σε οποιαδήποτε αδιέξοδη συζήτηση έλεγε κάποιος “άποψή σου – άποψή μου”, σταμάταγες την κουβέντα επί τόπου, σώπαινες, “πήγαινες πάσο”. Γιατί σεβόσουν την άποψη της άποψής του. Κανείς δε φανταζόταν τότε ότι – αυτό το φαινομενικώς αθώο μοτίβο – θα εξελισσόταν σε μαζικό φαινόμενο τριάντα χρόνια μετά. Σήμερα, όταν κάποιος λέει

“Ου με πείσεις, καν με πείσης” Περισσότερα...

Η εξομολόγηση ενός παιδιού

Σ’ έναν μακρύ διάλογό μου μ’ έναν παλιό φίλο εφάρμοσα τη μαιευτική μέθοδο του Σωκράτη, πασπαλισμένη με μία τζούρα Κρισναμούρτι. Εξεπλάγην, όταν η τακτική μου οδήγησε (μαθηματικά, όπως κατάλαβα εκ των υστέρων) σε μια εξομολόγηση. Την οποία τώρα θα συνοψίσω, όσο μπορώ πιο καλά, δεδομένου ότι πάνε πολλά χρόνια από τότε. Αυτό που θυμάμαι καθαρά

Η εξομολόγηση ενός παιδιού Περισσότερα...

Μια μειονότητα χωρίς δικαιώματα

Σέβομαι άνευ όρων τον Θεό που πιστεύουν εκατομμύρια άνθρωποι γύρω μου. Ακόμα κι ένας να τον πίστευε, θα τον σεβόμουν. Κι ας μην είναι ο Θεός μου. Όταν μπαίνω σε Εκκλησία ή σε μοναστήρι, απαιτώ από τον εαυτό μου να τηρεί ευλαβικά όλους τους κανόνες (αυτονόητους και μη) που θα μου υποδείξει (ακόμα και θα

Μια μειονότητα χωρίς δικαιώματα Περισσότερα...

Scroll to Top