Γενικά

Το νέο του βιβλίο με τίτλο “η Κοκκινέλη, το τέρας του φωτός”παρουσίασε ο νέος συγγραφέας Zephy Ross την Τετάρτη 19 Ιουλίου το βράδυ, στον ωραίο και φιλόξενο χώρο του Fabrique du Cafe. Μετά τα δύο μέχρι στιγμής μυθιστορήματα επικής φαντασίας (“η νύχτα και ο κεραυνός” και “το πλάσμα με τις δύο σκιές” από την σειρά […]

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΛΥΔΙΑ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΨΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΒΑΝ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΕ: ΕΓΩ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΦΑΝΤΑΣΙΑ Στις 21 Μαΐου και στις 25 Ιουνίου ο λαός αποδοκίμασε δύο φορές απανωτά τον αλλόφρονα Συριζαϊσμό του Αλέξη Τσίπρα. Έντεκα χρόνια είχαμε κουραστεί να χάνουν το νόημά τους οι λέξεις. Ο Συριζαϊσμός δόμησε τη λαϊκή οργή του

Με τον αποσπερίτη να μας συνοδεύει από ψηλά και τις τρεις βραδιές (16, 17 και 18 Ιουνίου) λάμποντας στον ουρανό πάνω από τη γιγαντοοθόνη, παρακολουθήσαμε τις ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, αλλά και τους κινηματογραφικούς “μονολόγους της Λήδας” του 3ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Αγρινίου. Το σκηνικό, με ατμόσφαιρα παλιού θερινού σινεμά, στήθηκε στο προαύλιο των

Όταν ήταν παιδί, άκουγε από τη γιαγιά του ιστορίες για νεράιδες και δαίμονες που ζούσαν κάτω, στο ρέμα του χωριού και τους ήξεραν οι χωριανοί, κάποιοι έλεγαν ότι μιλούσαν κιόλας μαζί τους. Όταν μεγάλωσε, το ρέμα στέρεψε, δεν είχε πια νερό. Μια μέρα ρώτησε τη γιαγιά του: “Πού πήγαν οι νεράιδες και οι δαίμονες τώρα

Σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου 2023, έγραψα ότι: “Οι εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 είναι οι τελευταίες εκλογές της μεταπολίτευσης. Το αριστερό σκηνικό καταρρέει με πάταγο. Δεν είναι μόνο το τέλος της μεταπολίτευσης που έφτασε σε κορύφωση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το άδοξο τέλος της πνευματικής ηγεμονίας της αριστεράς. Όπερ συνεπάγεται το τέλος

Στη δεκαετία του ’90, όταν σε οποιαδήποτε αδιέξοδη συζήτηση έλεγε κάποιος “άποψή σου – άποψή μου”, σταμάταγες την κουβέντα επί τόπου, σώπαινες, “πήγαινες πάσο”. Γιατί σεβόσουν την άποψη της άποψής του. Κανείς δε φανταζόταν τότε ότι – αυτό το φαινομενικώς αθώο μοτίβο – θα εξελισσόταν σε μαζικό φαινόμενο τριάντα χρόνια μετά. Σήμερα, όταν κάποιος λέει

Ένα κινηματογραφικό ποίημα που εικονογραφεί τη σιωπή Ξεκίνησα να βλέπω την ταινία ενός νέου σκηνοθέτη με κάποια προκατάληψη – οφείλω να πω – μια προκατάληψη γενική, απέναντι στον σύγχρονο κινηματογράφο που, λόγω του νεαρού της ηλικίας του, ο σκηνοθέτης Γιώργος Λουριδάς εκπροσωπεί. Γρήγορα είδα ότι στον «σύγχρονο κινηματογράφο» δεν ανήκει μόνο η ταινία που χτίζεται

Ένας καμβάς 672 σελίδων, γεμάτος εικόνες πλημμυρισμένες από αθωότητα «Ζητώ την άδεια θεά να στιχουργήσω…» Ο συγγραφέας μας ξεκινά, υμνώντας. Ζητώντας την άδεια της ίδιας της θεάς Μούσας για να γράψει. Τι πιο όμορφο; Τι πιο ταιριαστό; Ονειρεύτηκε, άλλωστε, αμέτρητες φορές, στο πλάι της, για να φτιάξει μέσα του την ιδανική κοινωνία. Πρόκειται να μας

Δηλαδή, αν ασκήσω κριτική στην αριστερά που λέει φασίστα τον Παπανίκο, για ένα σκίτσο, σημαίνει ότι πρέπει να δεχτώ ως εύλογη την απάντηση φίλων που μου θυμίζουν ότι το site που τον υποστηρίζει, είναι αμαρτωλό; Ότι ο δημοσιογράφος που έγραψε καλό λόγο γι’ αυτόν, έχει αμαρτωλό δημοσιογραφικό παρελθόν; Κι επειδή αυτό ακριβώς μου θύμισαν τρεις

Η ιδεολογία της τρομοκρατίας βασίζεται στη μέθοδο του πολέμου. Η ολιγάριθμη πάντα ομάδα ανταρτών που θέλει να στείλει μήνυμα στα πλήθη, ξέρει καλά ότι δε γίνεται να το κάνει μέσω την Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης. Τους δίνει λοιπόν ένα γεγονός που τα Μέσα Ενημέρωσης είναι αδύνατο να μην καταγράψουν και να μη σχολιάσουν. Με το αιματηρό