Γενικά

Αυτός ο καιρός είναι αλλιώτικος. Από τα γνωρίσματα δε που τον κάνουν αλλιώτικο, ανθολογώ ένα, το οδυνηρότερο όλων: Αν γράψω αυτά που σκέφτομαι, θα μαλώσω με όλους όσους ξέρω κι όσους δεν ξέρω. Αν όμως το θέμα ήταν μόνο αυτό, θα το διασκέδαζα. Δεν είναι. Το ανεξήγητο – για μένα τουλάχιστον – είναι ότι αυτοί […]

Δε γίνεται να καθόμαστε σε μια γωνιά ήσυχοι και να γίνονται όσα γίνονται, χωρίς να κάνουμε σκέψεις. Αν όμως τις σκέψεις που κάνουμε, τις λέμε κιόλας (διαπίστωση πρώτη) δημιουργούμε αυτόματα μία στρατιά εχθρών. Είναι οδυνηρό γιατί πολύ γρήγορα διαπιστώνεις ότι στη στρατιά των πολλών εχθρών προσχώρησαν ήδη συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι, μωρέ οι χωριανοί και

Αυτή η πολιτική δε μ’ ενδιαφέρει. Και δε μ’ ενδιαφέρει, επειδή δε με συγκινεί. Ο αμετροεπής, ο υπερφίαλος αυτός πολιτικός λόγος της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης ομού με αρρωσταίνει. Αυτή η πολιτική δεν διαφέρει από την χειρότερη διαχείριση μιας επαρχιακής πολυκατοικίας. Απέναντι σ’ αυτή τη διαρκή κατήφεια (δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ) δε μπορώ

Αν η ζωή τα είχε φέρει αλλιώς και είχα γίνει πολιτικός, εδώ και καιρό θα είχα παραιτηθεί, ακόμα κι αν είχα φτάσει στο ύπατο αξίωμα. Αυτή η απαξία της πολιτικής Τέχνης και του δημοσίου διαλόγου είναι ό,τι πιο απαίσιο θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή. Δεν τα έφερε αλλιώς η ζωή και είμαι αυτό που

Ιστορίες της παραλίας Άναψα το τζάκι, έβαλα ένα ποτήρι κρασί, άραξα και χάζευα τις φλόγες που χόρευαν τσιφτετέλι. Στιγμές που αφήνεις τον νου εκτός ελέγχου κι αυτός πάει φυσικά όπου θέλει, συνήθως στο αντίθετο από το τώρα, στο αντίθετο από αυτό που έχεις… Κάπως έτσι, φαντάζομαι, γεννιούνται τα όνειρα, έτσι επιστρέφουν οι μνήμες, οι αναμνήσεις.

Ο υφαντάκος μου. Στις αρχές του καλοκαιριού κάθε χρόνο κάνει βόλτες πάνω και γύρω από το Γραφείο που γράφω, σκαρφαλώνει στον τοίχο, περιφέρεται, κρέμεται από το ταβάνι, χώνεται στα βιβλία μου. Προσέχω μη μετακινήσω κάτι πάνω στη Γραφείο και τον τραυματίσω. Δε θέλω καν να σκεφτώ το χειρότερο. Είν’ επίσης ένας κυνηγός που κάθε καλοκαίρι

Με την χρονική ένδειξη “χειμώνας 2025” και με τίτλο τεύχους “επτά κι άλλα φωνήεντα” κυκλοφόρησε η Επίκαιρη Σειρά Τετραδίων υπό τον γενικό τίτλο “Λογοτεχνία Για Το Συρτάρι” του Παντελή Φλωρόπουλου. Τρίμηνη έκδοση που σχεδίασε η “Αναγγελία” για τους αναγνώστες της, με δημοσιογραφήματα και λογοτεχνήματα, κατ’ ουσίαν, μια αναδρομική συνέχεια του “αραμπά” με “ιστορίες για να

* Αναδημοσίευση από την “Εφημερίδα των Συντακτών”, όπου το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά (26.10.2024) υπό τον τίτλο “μια σύγχρονη εκδοχή της Ελληνικής Νομαρχίας”. Το πρώτο πρόσωπο στο μυθιστόρημα είναι αυθεντική πρόκληση για τον συγγραφέα, είναι η περπατησιά σε μονοπάτι αγριμιών τη νύχτα που δε μπορεί να βαδίσει ο τρυφηλός διανοητής χωρίς να γκρεμοτσακιστεί σε χαράδρες

Το νέο του βιβλίο με τίτλο “η Κοκκινέλη, το τέρας του φωτός”παρουσίασε ο νέος συγγραφέας Zephy Ross την Τετάρτη 19 Ιουλίου το βράδυ, στον ωραίο και φιλόξενο χώρο του Fabrique du Cafe. Μετά τα δύο μέχρι στιγμής μυθιστορήματα επικής φαντασίας (“η νύχτα και ο κεραυνός” και “το πλάσμα με τις δύο σκιές” από την σειρά

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΛΥΔΙΑ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΨΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΒΑΝ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΕ: ΕΓΩ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΦΑΝΤΑΣΙΑ Στις 21 Μαΐου και στις 25 Ιουνίου ο λαός αποδοκίμασε δύο φορές απανωτά τον αλλόφρονα Συριζαϊσμό του Αλέξη Τσίπρα. Έντεκα χρόνια είχαμε κουραστεί να χάνουν το νόημά τους οι λέξεις. Ο Συριζαϊσμός δόμησε τη λαϊκή οργή του