Με τον αποσπερίτη να μας συνοδεύει από ψηλά και τις τρεις βραδιές (16, 17 και 18 Ιουνίου) λάμποντας στον ουρανό πάνω από τη γιγαντοοθόνη, παρακολουθήσαμε τις ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, αλλά και τους κινηματογραφικούς “μονολόγους της Λήδας” του 3ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Αγρινίου.
Το σκηνικό, με ατμόσφαιρα παλιού θερινού σινεμά, στήθηκε στο προαύλιο των Παπαστρατείων Εκπαιδευτηρίων, στο Πάρκο.
Ανασύροντας από τη λήθη και φυτεύοντας στην κοινή συνείδηση τον τίτλο “οι μονόλογοι της Λήδας”, το Φεστιβάλ ανασύρει από τις δέλτους της Ιστορίας τον ιδρυτικό μύθο της αρχαίας Αιτωλίας, τον φέρνει στο σήμερα, τον εγκαθιστά και, μετά, τον εξακοντίζει στην Διεθνή Κοινότητα για να δώσει το στίγμα μιας μικρής επαρχιακής πόλης σε όλο τον κόσμο.
Εκτός πολλών άλλων, το 3ο Φεστιβάλ σύστησε στην πόλη ένα δικό της παιδί, έναν νέο δημιουργό, τον Ζέφυρο, που, όπως είπε ο Γιώργος Λουριδάς προλογίζοντας, ήθελε να φύγει από την πόλη, αλλά έμεινε. Και δεν έμεινε μόνο. Έφτιαξε τις “νεράιδες του δρόμου”, ταινία μεγάλου μήκους, γυρισμένη εξ ολοκλήρου στο Αγρίνιο.
Δηλαδή: Το φεστιβάλ εγκατέστησε στην πόλη έναν νέο δημιουργό. Από μόνο του αυτό το καθιστά θεσμό, με προσφορά που δε μπορεί ν’ αποτιμηθεί αυτή τη στιγμή.
Ο Γιώργος Λουριδάς, η ψυχή του Φεστιβάλ, με καταγωγή από άλλη πόλη, την Καλαμάτα, κράτησε τον Ζέφυρο στην γενέθλια πόλη του. Κι εκείνος το ανταπέδωσε γενναιόδωρα, όχι μόνο με τις “νεράιδες του δρόμου”, αλλά και με την οπτικοποίηση ενός εκλεκτού ποιήματος της Χρυσούλας Σπυρέλη για τους “120” κι ακόμα με τις μουσικές του επενδύσεις σε δουλειές άλλων, σα να μην έφταναν αυτά, με την χειρωνακτική συμμετοχή του σε όλα όσα χρειάζονταν για να στηθεί όρθιο το φεστιβάλ, για επίλογο δε, με την παρουσίαση σε κεντρικό καφέ της πόλης του δεύτερου μυθιστορήματός του (“το πλάσμα με τις δύο σκιές”) από την επική σειρά φαντασίας “ο κόσμος του έλικα”.
Όσοι λένε ότι “δεν γίνεται τίποτα σ’ αυτή την πόλη”, να μην επιμένουν άλλο, θα ήταν καλό να το ξανασκεφτούν. Και όσοι τρία χρόνια τώρα στάθηκαν καχύποπτα, μην πούμε μίζερα, απέναντι στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ που γεννήθηκε στην πόλη από το πουθενά, να το ξανασκεφτούν διπλά και τριπλά.
Η φυσική και φιλική παρουσία του Δημάρχου Γιώργου Παπαναστασίου, της Αντιδημάρχου Πολιτισμού Μαρίας Παπαγεωργίου και του Αντιδημάρχου Γιώργου Καραμητσόπουλου στο Φεστιβάλ βάζει μια υποθήκη στήριξης και υποστήριξης για το μέλλον.
Ότι το Φεστιβάλ έφτασε ως εδώ και σύστησε στο Αγρίνιο τους δικούς του δημιουργούς, έδωσε την ευκαιρία σε νέους να δείξουν τη δουλειά τους, “να ψηθούν”, έφερε από πάνω στην πόλη και προσωπικότητες της Τέχνης από την Ευρώπη και την Αμερική, οφείλεται μόνο στο ακατάβλητο πείσμα του Γιώργου Λουριδά. Φτάνουν αυτά για να του χρωστά η πόλη την ευγνωμοσύνη της.