Το κείμενο που ακολουθεί πρωτοδημοσιεύτηκε ως “σημείωμα του συγγραφέα” στην επανέκδοση της “Πολιτείας των λουλουδιών”, το 2016. Έγραψα την “πολιτεία των λουλουδιών” το 1980, όταν ήμουν 25 χρονών, πολύ μικρή ηλικία δηλαδή για συγγραφέα παιδικών βιβλίων! Αλλά 36 χρόνια μετά, το 2016, θυμήθηκα τον Μάνο Χατζιδάκι που πήρε τις “άγουρες” μουσικά μελωδίες του Βασίλη Τσιτσάνη […]

Μπορεί ο παραμυθάς να μεταχειρίζεται σύμβολα, αλληγορίες, μεταφορές, κρυπτικές ή αμφίσημες εκφράσεις, αλλά τελικά ρέπει προς τη διαφάνεια, όχι τη θολούρα και τη σύγχυση. Η αγωνία του είναι να φτάσει στην αλήθεια έστω κι αν η απόλυτη αλήθεια στην έκλαμψή της τυφλώνει.

Αγαπητέ κύριε Φλωρόπουλε, μόλις πριν από λίγες ημέρες ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου σας, νωρίτερα απ` όσο υπολόγιζα, είναι αλήθεια, κι αυτό γιατί ο ”Παραμυθόκηπός” σας κράτησε το ενδιαφέρον μου ζωντανό μέχρι την τελευταία του σελίδα. Περιπλανήθηκα γοητευμένος ανάμεσα στις βραγιές του και έδρεψα τους καρπούς του με μεγάλη ευχαρίστηση. Ξεκινώντας από τον πρόλογο του

Ένα μελωδικό CD με τίτλο «ιστορίες της πόλης» έχει δώσει στο φιλόμουσο κοινό ο Δημήτρης Κουζής. Μεταξύ των δέκα τραγουδιών είναι και τα «ίχνη» που έγραψε το 1972, στα εφηβικά του χρόνια ο Παντελής Φλωρόπουλος. Είναι το πρώτο τραγούδι που ηχογραφεί με τη μελωδική φωνή της η πρωτοεμφανιζόμενη Τέτη Κασσιώνη, ενώ είναι και το πρώτο