Αυτός ο καιρός είναι αλλιώτικος. Από τα γνωρίσματα δε που τον κάνουν αλλιώτικο, ανθολογώ ένα, το οδυνηρότερο όλων: Αν γράψω αυτά που σκέφτομαι, θα μαλώσω με όλους όσους ξέρω κι όσους δεν ξέρω. Αν όμως το θέμα ήταν μόνο αυτό, θα το διασκέδαζα. Δεν είναι. Το ανεξήγητο – για μένα τουλάχιστον – είναι ότι αυτοί […]
Ανεξήγητα μυστήρια Περισσότερα...
Δε γίνεται να καθόμαστε σε μια γωνιά ήσυχοι και να γίνονται όσα γίνονται, χωρίς να κάνουμε σκέψεις. Αν όμως τις σκέψεις που κάνουμε, τις λέμε κιόλας (διαπίστωση πρώτη) δημιουργούμε αυτόματα μία στρατιά εχθρών. Είναι οδυνηρό γιατί πολύ γρήγορα διαπιστώνεις ότι στη στρατιά των πολλών εχθρών προσχώρησαν ήδη συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι, μωρέ οι χωριανοί και
Άκου συντροφάκο Περισσότερα...
Αυτή η πολιτική δε μ’ ενδιαφέρει. Και δε μ’ ενδιαφέρει, επειδή δε με συγκινεί. Ο αμετροεπής, ο υπερφίαλος αυτός πολιτικός λόγος της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης ομού με αρρωσταίνει. Αυτή η πολιτική δεν διαφέρει από την χειρότερη διαχείριση μιας επαρχιακής πολυκατοικίας. Απέναντι σ’ αυτή τη διαρκή κατήφεια (δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ) δε μπορώ
Η απολογία του γέρου Περισσότερα...
Αν η ζωή τα είχε φέρει αλλιώς και είχα γίνει πολιτικός, εδώ και καιρό θα είχα παραιτηθεί, ακόμα κι αν είχα φτάσει στο ύπατο αξίωμα. Αυτή η απαξία της πολιτικής Τέχνης και του δημοσίου διαλόγου είναι ό,τι πιο απαίσιο θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή. Δεν τα έφερε αλλιώς η ζωή και είμαι αυτό που
Μπροστά στο αδιέξοδο Περισσότερα...
Καιρό τώρα “με τρώει” ν’ απαντήσω σε μια υποθετική δημοσιογραφική ερώτηση που, πάντως, δε μου κάνει κανείς. Ούτ’ έχει λόγο να το κάνει, εδώ που τα λέμε. Αλλά εγώ θέλω ν’ απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση, θέλω και να την κάνω γνωστή στους αγαπημένους, σε όσους αγαπήθηκαν ήδη και σε όσους θ’ αγαπηθούν στο μέλλον:
Ο λογικός απέναντι στο παράλογο Περισσότερα...
Ιστορίες της παραλίας Άναψα το τζάκι, έβαλα ένα ποτήρι κρασί, άραξα και χάζευα τις φλόγες που χόρευαν τσιφτετέλι. Στιγμές που αφήνεις τον νου εκτός ελέγχου κι αυτός πάει φυσικά όπου θέλει, συνήθως στο αντίθετο από το τώρα, στο αντίθετο από αυτό που έχεις… Κάπως έτσι, φαντάζομαι, γεννιούνται τα όνειρα, έτσι επιστρέφουν οι μνήμες, οι αναμνήσεις.
Ιστορίες της παραλίας Περισσότερα...
Ο υφαντάκος μου. Στις αρχές του καλοκαιριού κάθε χρόνο κάνει βόλτες πάνω και γύρω από το Γραφείο που γράφω, σκαρφαλώνει στον τοίχο, περιφέρεται, κρέμεται από το ταβάνι, χώνεται στα βιβλία μου. Προσέχω μη μετακινήσω κάτι πάνω στη Γραφείο και τον τραυματίσω. Δε θέλω καν να σκεφτώ το χειρότερο. Είν’ επίσης ένας κυνηγός που κάθε καλοκαίρι
Ο ζωολογικός μου κήπος Περισσότερα...
Λες και θα είχε κάποιο νόημα να κουβεντιάσουμε… Όχι, δεν έχει. Κουβεντιάζεις με κάποιον, διαλέγεσαι, όταν ο διάλογος αποσκοπεί στην διαλεύκανση του μαύρου, μέσω επιχειρημάτων. Όταν ο διάλογος αποσκοπεί στην επιβολή της γνώμης του ενός επί του άλλου, ποιο νόημα έχει; Σε τι διαφέρει από έναν αγώνα πάλης στο ρινγκ; Όχι, δεν έχει νόημα να
Να κουβεντιάσουμε; Γιατί; Περισσότερα...
Το 2024 εκδόθηκε το βιβλίο μου “Μυρτιά η νύμφη της Τριχωνίδας”. Μια εργασία μισού αιώνα. Από μαθητής του Δημοτικού άρχισα να γράφω ό,τι άκουγα, ότι μάθαινα, ό,τι έβρισκα στα διαβάσματά μου και αφορούσαν τη Μυρτιά, τη Γουρίτσα, τον ιερό μου τόπο. Θα συνοψίσω εδώ σε δέκα τίτλους τους λόγους για τους οποίους – κατά τη
Ό,τι ειπώθηκε για το βιβλίο “Μυρτιά η νύμφη της Τριχωνίδας” Περισσότερα...
Με την χρονική ένδειξη “χειμώνας 2025” και με τίτλο τεύχους “επτά κι άλλα φωνήεντα” κυκλοφόρησε η Επίκαιρη Σειρά Τετραδίων υπό τον γενικό τίτλο “Λογοτεχνία Για Το Συρτάρι” του Παντελή Φλωρόπουλου. Τρίμηνη έκδοση που σχεδίασε η “Αναγγελία” για τους αναγνώστες της, με δημοσιογραφήματα και λογοτεχνήματα, κατ’ ουσίαν, μια αναδρομική συνέχεια του “αραμπά” με “ιστορίες για να
Η ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΣΕΙΡΑ ΤΕΤΡΑΔΙΩΝ “Λογοτεχνία Για Το Συρτάρι” Περισσότερα...