Μια νύχτα του χειμώνα ο Ιάσων κι ο Μυρτιδαίος κάθονταν στο τζάκι και χάζευαν με τις φλόγες που χόρευαν. “Πες μου ένα παραμύθι, δάσκαλε”, είπε ο Μυρτιδαίος. Και ο Ιάσων είπε ένα παραμύθι. Αυτό: Την εποχή του Φαραώ Άνεση έκανε μεγάλη ξηρασία και ανυπόφορη ζέστη. Όλοι έσπαγαν την κεφάλα τους να βρουν μια κάποια λύση. […]
Οι διάδοχοι του Φαραώ Άνεση Περισσότερα...
Μια φορά ο Ιάσων είχε σπείρει φασόλια στον κήπο του. Όταν φύτρωσαν οι φασολιές, πότιζε, βοτάνιζε. Κι αυτές μεγάλωσαν, κλώνιασαν. Δεν έβρισκε όμως χρόνο να πάει στην ακρολιμνιά, να κόψει καλαμίδες για να τις κλαρώσει. Οι φασολιές έβγαλαν κλωνιά, μεγάλωναν τα κλωνιά και σαν τα πλοκάμια του χταποδιού άρχισαν να πηγαίνουν προς όλες τις κατευθύνσεις
Η οικονομία και η τεχνολογία δικτυώνουν τους λαούς, τα έθνη, τις φυλές, τα κράτη, αλλά και τα άτομα. Η κοινωνία μας δεν είναι πια εθνική, ούτε πατριωτική, αλλά πολύχρωμη, πολύγλωσση, πολυεθνική, πολυφυλετική, πολυπολιτισμική και πολυθρησκευτική. Οι στρατοί των μεγάλων κρατών τον τελευταίο αιώνα λειτούργησαν ως Διεθνείς Αστυνομίες, βρίσκουν όμως στον καιρό μας έναν νέο ρόλο,
Η ήττα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν είναι ήττα της Δύσης Περισσότερα...
Ένα μεσημέρι ο Ιάσων έτρωγε στο σπίτι με την γυναίκα του και τον γιο του. Κάποια στιγμή κοίταξε επίμονα την γυναίκα του. Εκείνη του είπε: “Πάρε μου ένα δωράκι, πήγαινέ με κάνα ταξιδάκι”… Ο γιος τους απόρησε. “Τι σού ‘ρθε τώρα;”, είπε στη μάνα του. “Καλά είναι, μην ανησυχείς”, είπε ο Ιάσων στον γιο του.
Μια φορά ο Ιάσων είχε εκνευριστεί με κάτι και φώναζε. “Χάνεις το δίκιο σου, όταν νευριάζεις”, του είπε ο Μυρτιδαίος. “Γιατί το λες;”, είπε ο Ιάσων. “Θέλεις να πεις ότι όλοι οι θυμωμένοι αυτού του πλανήτη χάνουν το δίκιο τους, επειδή είναι θυμωμένοι, ενώ θα το κέρδιζαν, αν μιλούσαν με το σεις και με το
Ο Ιάσων έκανε περιπάτους με τον Μυρτιδαίο. Εκείνος θαύμαζε τον δάσκαλο για τις γνώσεις του, έλεγε όμως σε όλους, το έλεγε και στον εαυτό του: “Εγώ κι ο Ιάσων σκεφτήκαμε κείνο, εγώ κι ο Ιάσων σκεφτήκαμε τ’ άλλο”. Δυο – τρεις φορές ο Ιάσων του είπε γλυκά: “Όχι, δεν το σκεφτήκαμε μαζί αυτό, εσύ το
Κάποτε κάλεσε τον Ιάσονα ο σκηνοθέτης μιας Παιδικής Θεατρικής Ομάδας να μιλήσει με τα παιδιά για το θεατρικό έργο που θα έπαιζαν. Ο Ιάσων ζήτησε από τα παιδιά να κάνουν έναν κύκλο με τις καρέκλες τους, ώστε ν’ ακούνε και να βλέπουν όλοι όλους. Και το έκαμαν. Η συζήτηση έφτασε στο άτομο που, όταν δημιουργεί
Μια φορά ο Ιάσων πήγε με τον Μυρτιδαίο στο δάσος να κόψουν ξύλα. Κάποια στιγμή κουράστηκαν, ξάπλωσαν στο γρασίδι και άρχισαν να κουβεντιάζουν. Εκεί που κουβέντιαζαν, ξαφνικά, ο Ιάσων διέκοψε απότομα τον Μυρτιδαίο λέγοντας. “Αυτή τη λέξη μην την ξαναπείς”. Εκείνος απόρησε: “Μα… αυτή την λέξη την λέω χρόνια, δάσκαλε! Δεν σ’ ενοχλούσε! Γιατί σ’
Η κατάλληλη ώρα Περισσότερα...
Ένα γλυκό απόγευμα ο Ιάσων και ο Μυρτιδαίος αγνάντευαν τη λίμνη. “Αύριο θα φύγω”, είπε ο Ιάσων. Ο Μυρτιδαίος ταράχτηκε. “Πού θα πας δάσκαλε”; Ρώτησε, αλλά δεν περίμενε απάντηση. Γνώριζε από άλλους διαλόγους ότι, αν ο δάσκαλος έπρεπε ν’ απαντήσει, θα το έκανε χωρίς αυτός να επιμείνει. Τον τάραζε όμως η πιθανότητα ότι ο δάσκαλος
Τόσο ανάξια έγινε η μαζική κριτική στην εξουσία, που επιταχύνει τη μετάλλαξη της Δημοκρατίας σε στυγνή δικτατορία. Όλες οι δικτατορίες γίνονται γελοίες, ιδίως όσο βαίνουν προς την πτώση τους, ετούτη όμως που έρχεται, είναι γελοία εκ των προτέρων. Μόνο που το γελοίο υπόσχεται στο τέλος μόνο εφιάλτες. Η διαδικτυακή έκφραση κάθε πικραμένου μπορεί να γίνει
Μπορεί να είναι έτσι μπορεί και να μην είναι Περισσότερα...