Στην Αιτωλία γεννήθηκε η Δημοκρατία, στην Αιτωλία γεννήθηκε και η Δημοσιογραφία. «Αχελώος»: Η πρώτη εφημερίδα του Αγρινίου O «Αχελώος» ήταν η πρώτη εφημερίδα του Αγρινίου. Τότε λεγόταν Βραχώρι. Εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 1822. Ήταν το πρώτο επίσημο κυβερνητικό όργανο της Γερουσίας της Δυτικής Ελλάδος. Σύμφωνα δε με πηγές (σ.σ. «Τhe greek press») η εφημερίδα «Αχελώος» […]
Στην Αιτωλία γεννήθηκε η Ελληνική Δημοσιογραφία! Περισσότερα...
Κίνητρο να γράψει κανείς και να δημοσιεύσει τη γνώμη του, να μετέχει δηλαδή στον Δημόσιο Διάλογο, δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει πια. Οτιδήποτε και να πει, όποιος, ακόμα και το άριστο να πει, θα βρεθεί μια Ομάδα τραμπούκων που καραδοκεί, να του ριχτεί. Οι ντομάτες, τα γιαούρτια και τ’ αυγά των μνημονιακών χρόνων αποσύρθηκαν, πήραν όμως
Μια εξήγηση για το φαινόμενο της μαζικής παράκρουσης Περισσότερα...
“Ποιητικό γεγονός” είν’ εκείνο που ανακαλύπτει, εντοπίζει ή παρατηρεί (βλέπει ή διαβλέπει) ο ποιητής (θα έλεγα δε, ο ποιηματογράφος) και, μετά την όραση ή την ενόραση που τον οδήγησαν στον εντοπισμό, χρησιμοποιώντας τα γλωσσικά του εφόδια, το αποτυπώνει. Το “ποιητικό γεγονός” διαφέρει από το “ποιητικό σχόλιο”, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην δημοσιογραφία ανάμεσα στο ρεπορτάζ
Το ποιητικό γεγονός, ο ποιητικός κώδικας και ο ποιητικός λόγος Περισσότερα...
Σαράντα εφτά (47) χρόνια πριν. Δύο ή τρεις μήνες μετά το Πολυτεχνείο. Δικτατορία. Σ’ ένα γάμο, κάπου στην Αθήνα, ο Διευθυντής του «Ταχυδρόμου», Παπαδημητρίου στο επώνυμο, συναντά τον γιο της αδερφής του, τον Μήτσο Κολοβό, από την Παραβόλα. Κι έγινε κουβέντα για ταλέντα. Ο Μήτσος κάνει λόγο στον θείο του για έναν νεαρό φίλο του
Ποιος είναι ο Χρήστος Παπανίκος; Περισσότερα...
Ένα site (δεν έχει σημασία ποιο) δημοσιεύει μια είδηση για μία κλοπή (δεν έχει σημασία ποιου εναντίον τίνος) και χωρίς ν’ αναφέρει ούτε το όνομα του κλέφτη, ούτε το όνομα του θύματος, χρησιμοποιεί τη λέξη “αλλοδαπός” για να προσδιορίσει κάπως την ταυτότητα του θύτη. Και μπαίνουν τώρα αποκάτω διάφοροι και γράφουν το σχόλιό τους. Ανάμεσά
Μια ματιά στα δρώμενα της ημέρας Περισσότερα...
Ο μόνος λόγος για να μετέχεις στην πολιτική συζήτηση, σχολιάζοντας στα social media το ένα και τ’ άλλο, αν δεν είναι σκέτη φλυαρία Κατίνας, είναι μετοχή στην εξουσία. Που υποτίθεται καταγγέλλεις. Από όποια θέση κι αν μιλάς, συμπολιτευόμενος ή αντιπολιτευόμενος, η μετοχή σου αυτή συνιστά μετοχή στο σύστημα. Που, πάλι θα πω, καταγγέλλεις. Ο πολίτης
Εγχειρίδιο καλής ενημέρωσης Περισσότερα...
Διαβάζω την ανάρτηση στο facebook ενός σπουδαίου (κατά τη γνώμη μου) καλλιτέχνη που λέει ότι “τα Μέσα Ενημέρωσης πληρώνονται για να τρομοκρατούν τον κόσμο”. Δεν θα το σημείωνα, αν η άποψή του δεν συνέπιπτε με τις απόψεις του 92% του λαού. Θα ήθελα πολύ να μάθω κι εγώ ποιοι είναι εκείνοι οι μυστικοί απλοχέρηδες που
Η δεισιδαιμονία δεν είναι μόνο θρησκευτική πια Περισσότερα...
Στον Παντελή Φλωρόπουλο, που το 1992, μου ζήτησε να γράψω ένα κείμενο, για το περιοδικό του ΑΡΑΜΠΑΣ. Αραμπάς, με τα άλφα του που ήσαν κάποτε κερασφόρα κρανία βοδιών, μ’ εκείνο το πρώτο κεφαλαίο Α σαν άνθρωπος με τη ζώνη του. Πότε μου ήρθε αυτό; Σ’ ένα μου όνειρο. Βρέθηκα λέει στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΥΦΑΝΤΗΣ: Αραμπάς Περισσότερα...
Πόσο έντιμοι και ηθικοί, πόσο επαναστάτες άραγε, είναι εκείνοι που θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση για να γίνουν αυτοί κυβέρνηση στη θέση της κυβέρνησης που θα πέσει; Στο κράτος που επαναστατούν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, ποια επανάσταση αδικημένων από το σύστημα μπορεί τάχα να γίνει ποτέ; Τι μυαλό κουβαλάνε άραγε αυτοί
Δέκα ερωτήματα στον εαυτό μου Περισσότερα...
Όταν ενέσκηψε ο κορωνοϊός στην Ελλάδα, στους πρώτους μήνες του 2020, είχαν περάσει ακριβώς δέκα χρόνια από το πρώτο μνημόνιο, το 2010, που είχε στείλει την Ελλάδα στα τάρταρα. Για όσους δεν έχουν “μνήμη ιχθύος” ή για όσους κρατούν αποστάσεις από την ανάγκη επιβίωσης στην οποία υποκύπτει η αντιπολίτευση και εξ αιτίας αυτής της ανάγκης
“Η ζωή εδώ τελειώνει” μου είπες; Όχι δα! Περισσότερα...