Ιστορίες

Σε μια γιορτή έπιασαν την κουβέντα οι συνδαιτυμόνες. Πίνοντας το κρασί τους και, αντί να τραγουδούν, έλεγαν για τα καθημερινά πράγματα που τους βασάνιζαν και τους κούραζαν. “Να σας πω ένα παράδειγμα”, είπε μια κυρία: “Πήγα σήμερα στο super market για ν’ αγοράσω ένα πραματάκι, ένα κουτί όλο κι όλο που ήθελα για να βάλω […]

Όταν ο Ιάσων ήταν ακόμα νέος κι ερωτευμένος, συνέβη να πεθάνει ο μεσήλικας πατέρας του κοριτσιού που αγαπούσε. Η κοπέλα έκλαιγε απαρηγόρητη και, για καιρό, δε μπορούσε να δεχτεί την απώλεια του αγαπημένου πατέρα της που έφυγε τόσο πρόωρα. Κάθε φορά που τον θύμιζε κάτι, οτιδήποτε, ξέσπαγε σε κλάμα. Ο Ιάσων δεν μπορούσε να την

Μια φορά, τα δυο αγόρια του Ιάσονα, ο Γιώργος κι ο Κώστας, θα πήγαιναν με τη μαμά τους στη γιαγιά. Οι βροχές είχαν σταματήσει, το χώμα είχε στεγνώσει, το κρύο είχε μαλακώσει, θα έκανε καλό καιρό, άρα μπορούσαν την άλλη μέρα να μαζέψουν ελιές. Θα μαζευόταν η οικογένεια όλη για να βοηθήσει. Πριν φύγουν, ο

Μια νύχτα του χειμώνα ο Ιάσων κι ο Μυρτιδαίος κάθονταν στο τζάκι και χάζευαν με τις φλόγες που χόρευαν. “Πες μου ένα παραμύθι, δάσκαλε”, είπε ο Μυρτιδαίος. Και ο Ιάσων είπε ένα παραμύθι. Αυτό: Την εποχή του Φαραώ Άνεση έκανε μεγάλη ξηρασία και ανυπόφορη ζέστη. Όλοι έσπαγαν την κεφάλα τους να βρουν μια κάποια λύση.

Μια φορά ο Ιάσων είχε σπείρει φασόλια στον κήπο του. Όταν φύτρωσαν οι φασολιές, πότιζε, βοτάνιζε. Κι αυτές μεγάλωσαν, κλώνιασαν. Δεν έβρισκε όμως χρόνο να πάει στην ακρολιμνιά, να κόψει καλαμίδες για να τις κλαρώσει. Οι φασολιές έβγαλαν κλωνιά, μεγάλωναν τα κλωνιά και σαν τα πλοκάμια του χταποδιού άρχισαν να πηγαίνουν προς όλες τις κατευθύνσεις

Ένα μεσημέρι ο Ιάσων έτρωγε στο σπίτι με την γυναίκα του και τον γιο του. Κάποια στιγμή κοίταξε επίμονα την γυναίκα του. Εκείνη του είπε: “Πάρε μου ένα δωράκι, πήγαινέ με κάνα ταξιδάκι”… Ο γιος τους απόρησε. “Τι σού ‘ρθε τώρα;”, είπε στη μάνα του. “Καλά είναι, μην ανησυχείς”, είπε ο Ιάσων στον γιο του.

Μια φορά ο Ιάσων είχε εκνευριστεί με κάτι και φώναζε. “Χάνεις το δίκιο σου, όταν νευριάζεις”, του είπε ο Μυρτιδαίος. “Γιατί το λες;”, είπε ο Ιάσων. “Θέλεις να πεις ότι όλοι οι θυμωμένοι αυτού του πλανήτη χάνουν το δίκιο τους, επειδή είναι θυμωμένοι, ενώ θα το κέρδιζαν, αν μιλούσαν με το σεις και με το

Ο Ιάσων έκανε περιπάτους με τον Μυρτιδαίο. Εκείνος θαύμαζε τον δάσκαλο για τις γνώσεις του, έλεγε όμως σε όλους, το έλεγε και στον εαυτό του: “Εγώ κι ο Ιάσων σκεφτήκαμε κείνο, εγώ κι ο Ιάσων σκεφτήκαμε τ’ άλλο”. Δυο – τρεις φορές ο Ιάσων του είπε γλυκά: “Όχι, δεν το σκεφτήκαμε μαζί αυτό, εσύ το

Κάποτε κάλεσε τον Ιάσονα ο σκηνοθέτης μιας Παιδικής Θεατρικής Ομάδας να μιλήσει με τα παιδιά για το θεατρικό έργο που θα έπαιζαν. Ο Ιάσων ζήτησε από τα παιδιά να κάνουν έναν κύκλο με τις καρέκλες τους, ώστε ν’ ακούνε και να βλέπουν όλοι όλους. Και το έκαμαν. Η συζήτηση έφτασε στο άτομο που, όταν δημιουργεί

Μια φορά ο Ιάσων πήγε με τον Μυρτιδαίο στο δάσος να κόψουν ξύλα. Κάποια στιγμή κουράστηκαν, ξάπλωσαν στο γρασίδι και άρχισαν να κουβεντιάζουν. Εκεί που κουβέντιαζαν, ξαφνικά, ο Ιάσων διέκοψε απότομα τον Μυρτιδαίο λέγοντας. “Αυτή τη λέξη μην την ξαναπείς”. Εκείνος απόρησε: “Μα… αυτή την λέξη την λέω χρόνια, δάσκαλε! Δεν σ’ ενοχλούσε! Γιατί σ’