Δηλαδή, αν ασκήσω κριτική στην αριστερά που λέει φασίστα τον Παπανίκο, για ένα σκίτσο, σημαίνει ότι πρέπει να δεχτώ ως εύλογη την απάντηση φίλων που μου θυμίζουν ότι το site που τον υποστηρίζει, είναι αμαρτωλό; Ότι ο δημοσιογράφος που έγραψε καλό λόγο γι’ αυτόν, έχει αμαρτωλό δημοσιογραφικό παρελθόν;
Κι επειδή αυτό ακριβώς μου θύμισαν τρεις αγαπημένοι φίλοι, όχι ένας, μπήκα εσπευσμένα στην διαδικασία να ερευνήσω μήπως ισχύει η… παροιμία που λέει “δείξε μου σε ποιο site γράφεις, για να σου πω ποιος είσαι”.
Λοιπόν, αν το “Ελλάδα 24” που δημοσιεύει σκίτσα του Παπανίκου, είναι αυτό που λένε ότι είναι (όργανο του Μητσοτάκη) πρέπει να ρωτήσω:
Η “Αυγή” τίνος όργανο είναι;
Διότι, αν αξιολογούμε την δημοσιογραφία, εν προκειμένω δε την σκιτσογραφία, με αφετηρία την αρχή ότι “πρέπει ο δημοσιογράφος ή ο σκιτσογράφος να είναι αντικειμενικός, άρα να μην ανήκει σε κανέναν επενδυτή που διαπλέκεται με την εξουσία”, θα έπρεπε η ίδια αρχή να ισχύει για όλους.
Έτσι δεν είναι;
Αυτό λέει η Δημοκρατία.
Κι αν αυτό που λέει η Δημοκρατία, κάνουμε ότι το ξεχνάμε, τότε σημαίνει ότι την προσβάλλουμε.
Λοιπόν, για την “Αυγή” ξέρουμε ότι είναι όργανο του Τσίπρα, πολιτικού αντιπάλου του Μητσοτάκη.
Σα να μην έφτανε αυτό, η ίδια η εφημερίδα, παρά την υποχρέωσή της απέναντι στο Νόμο, δεν αποκάλυψε ποτέ τους πραγματικούς ιδιοκτήτες της. Τους αληθινούς χρηματοδότες της.
Για να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, θα ήταν αρκετό ν’ αραδιάσουμε τους αυστηρούς ελέγχους που γίνονται σε μια τοπική εφημερίδα, ώστε να είναι σε κοινή γνώση το ιδιοκτησιακό της καθεστώς, να πούμε και για τα πρόστιμα που θα πλήρωνε βάσει νόμου ο εκδότης της τοπικής εφημερίδας, αν δεν ήταν πεντακάθαρος…
Δε γίνεται λοιπόν να έχουμε “δύο μέτρα και δύο σταθμά”. Ούτε να βλέπουμε την διασύνδεση του αντιπάλου ως κατάρα, ενώ την δική μας ως ευλογία.
Δε στέκει.
Κι επειδή δεν στέκει, γεννάει θυμό.
Θυμό, είπα;
Όχι.
Απογοήτευση γεννά.
Κατάθλιψη, ήθελα να πω.
Διότι αυτός ο ισχυρισμός δεν είναι μόνο εφήμερος, είναι και τυχοδιωκτικός, αποκαλύπτει δε την ποιότητα της πολιτικής σκέψης που εκφέρεται ως δημόσιος λόγος.
Μιλώντας νοερά με τους τρεις αγαπημένους φίλους μου, έχω να πω τούτο σε όλους:
Αν υπάρχει ένα θέμα εδώ, δεν είναι ότι το site που φιλοξενεί σκίτσα του Παπανίκου, εκφράζει την πολιτική φιλοσοφία του Μητσοτάκη.
Το θέμα είναι ότι η αριστερά, λέει φασίστα έναν σκιτσογράφο που θα έδινε για δημοσίευση το ίδιο σκίτσο ακόμα και στον “Ριζοσπάστη”…