Σεπτέμβριος 2020

Ένα site (δεν έχει σημασία ποιο) δημοσιεύει μια είδηση για μία κλοπή (δεν έχει σημασία ποιου εναντίον τίνος) και χωρίς ν’ αναφέρει ούτε το όνομα του κλέφτη, ούτε το όνομα του θύματος, χρησιμοποιεί τη λέξη “αλλοδαπός” για να προσδιορίσει κάπως την ταυτότητα του θύτη. Και μπαίνουν τώρα αποκάτω διάφοροι και γράφουν το σχόλιό τους. Ανάμεσά […]

Ο μόνος λόγος για να μετέχεις στην πολιτική συζήτηση, σχολιάζοντας στα social media το ένα και τ’ άλλο, αν δεν είναι σκέτη φλυαρία Κατίνας, είναι μετοχή στην εξουσία. Που υποτίθεται καταγγέλλεις. Από όποια θέση κι αν μιλάς, συμπολιτευόμενος ή αντιπολιτευόμενος, η μετοχή σου αυτή συνιστά μετοχή στο σύστημα. Που, πάλι θα πω, καταγγέλλεις. Ο πολίτης

Διαβάζω την ανάρτηση στο facebook ενός σπουδαίου (κατά τη γνώμη μου) καλλιτέχνη που λέει ότι “τα Μέσα Ενημέρωσης πληρώνονται για να τρομοκρατούν τον κόσμο”. Δεν θα το σημείωνα, αν η άποψή του δεν συνέπιπτε με τις απόψεις του 92% του λαού. Θα ήθελα πολύ να μάθω κι εγώ ποιοι είναι εκείνοι οι μυστικοί απλοχέρηδες που

Στον Παντελή Φλωρόπουλο, που το 1992, μου ζήτησε να γράψω ένα κείμενο, για το περιοδικό του ΑΡΑΜΠΑΣ. Αραμπάς, με τα άλφα του που ήσαν κάποτε κερασφόρα κρανία βοδιών, μ’ εκείνο το πρώτο κεφαλαίο Α σαν άνθρωπος με τη ζώνη του. Πότε μου ήρθε αυτό; Σ’ ένα μου όνειρο. Βρέθηκα λέει στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας.

Πόσο έντιμοι και ηθικοί, πόσο επαναστάτες άραγε, είναι εκείνοι που θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση για να γίνουν αυτοί κυβέρνηση στη θέση της κυβέρνησης που θα πέσει; Στο κράτος που επαναστατούν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, ποια επανάσταση αδικημένων από το σύστημα μπορεί τάχα να γίνει ποτέ; Τι μυαλό κουβαλάνε άραγε αυτοί