Καλύτερα να μην χρεοκοπούσε ποτέ “το σιδηρούν παραπέτασμα”, καλύτερα να μην έπεφτε ποτέ το τείχος του Βερολίνου. Καλύτερα να μην είχε τελειώσει ποτέ δηλαδή ο “ψυχρός πόλεμος”. Θα ξέραμε τουλάχιστον ότι οι μεν είναι από δω, οι δε από κει. Με όλη μας την άνεση θα μπορούσαμε να διαλέξουμε στρατόπεδο και νά ‘χουμε το κεφαλάκι μας ήσυχο.
Τι να διαλέξουμε τώρα;
Στην πρώτη δεκαετία του αιώνα είχαμε τον επάρατο δικομματισμό, τους Νεοδημοκράτες από τη μια, τους Πασόκους από την άλλη.
Στην δεύτερη δεκαετία του αιώνα είχαμε τους μνημονιακούς από τη μια, τους αντιμνημονιακούς από την άλλη.
Στην τρίτη δεκαετία του αιώνα έχουμε τους εμβολιασμένους από τη μια και τους ανεμβολίαστους από την άλλη.
Κι έχει ο Θεός…
Τα στρατόπεδα είναι πάντα δύο. Οι στρατιώτες όμως είναι πότε με τον ένα, πότε με τον άλλο, κάτι σα μισθοφόροι, μετακινούνται από το ένα στρατόπεδο στο άλλο. Φίλοι, γνωστοί και συγγενείς έχουν βρεθεί κατά καιρούς και στα τρία στρατόπεδα.
Μιλάμε για “ρώσικη σαλάτα”, το άκρον άωτον της ανακατωσούρας.
Αλλά… τα στρατόπεδα… είναι πάντα εκεί και, πάντα, δύο! Ακριβώς όπως συνέβαινε και πριν έρθουν όλ’ αυτά, στη μεταπολίτευση ας πούμε, είχαμε τα μπλε και τα πράσινα καφενεία, ναι, ακριβώς όπως συνέβαινε ακόμα πιο πίσω, στον εμφύλιο της δεκαετίας του ‘40, οι εθνικόφρονες από τη μια, τα μιάσματα από την άλλη.
Ίδια πάντα, ίδια κι απαράλλαχτα: Η μισή κοινωνία από δω, η άλλη μισή από κει.
Όποιο στρατόπεδο και να διαλέξεις, σου επιτίθεται το άλλο, σε βρίζει, σε προσβάλλει, σε τσαλαπατά.
Η φαεινή ιδέα που είχαν κάποιοι να μην είναι ούτε με το ένα, ούτε με το άλλο, δεν ήταν σόι… Γρήγορα κατάλαβαν ότι έβαλαν τον εαυτό τους ανάμεσα σε “διασταυρούμενα πυρά”, τους ρίχνονταν ταυτόχρονα ΚΑΙ οι δύο στρατοί, από κοινού, από δεξιά ο ένας, από αριστερά ο άλλος.
Και μη μου πεις ότι μπορείς να βρεις καταφύγιο… στο Χριστό. Εκεί να δεις διχασμός: Η Ορθοδοξία από τη μια, ο Καθολικισμός από την άλλη. Κι οι διχασμοί δεν σταματούν εδώ: Οι μουσουλμάνοι λένε τους χριστιανούς απίστους. Όποιος σφάζει απίστους πάει στον παράδεισο για να καλοπερνάει με 72 ουρί να του κάνουν αέρα με φτερά και πούπουλα…
Οι χριστιανοί με τη σειρά τους λένε τους Έλληνες παγανιστές. “Δεν είμαστε Έλληνες, είμαστε χριστιανοί”, κήρυττε ο Πατροκοσμάς.
Οι θρησκείες τό ‘χουν αυτό: “Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας”.
Οι θρησκείες άλλωστε δίχασαν πρώτες τον κόσμο: Ο Θεός από δω, ο Σατανάς από κει. Κάθε είδους θρησκείες. Ακόμα και οι πολιτικές. Η αριστερά, για παράδειγμα, βλέπει τον κόσμο με δύο πρόσωπα: Τον καπιταλισμό από τη μια, τον σοσιαλισμό από την άλλη.
Ερώτημα:
Πόσο λογικό είναι να διαλέξεις το ένα ή το άλλο στρατόπεδο; Πώς είσαι σίγουρος ότι το στρατόπεδο που διάλεξες, πολιτικό ή θρησκευτικό, είναι ανώτερο από το απέναντι, και τι σημαίνει πρακτικά να λες ότι “ο δικός μου Θεός είναι ο μοναδικός που υπάρχει” ή “το δικό μου κόμμα είναι το μοναδικό που λέει την αλήθεια”;
Εν κατακλείδι:
Ο πολιτισμός για τον οποίο κομπορρημονούμε ότι “έφτασε στο φεγγάρι”, εμπεριέχει τον καρκίνο που θα τον σκοτώσει: Το μοίρασμα της κοινωνίας στα δύο, με οποιαδήποτε αφορμή, θρησκευτική ή πολιτική, συνιστά τεκμήριο πρωτογονισμού. Είναι σα να μετακόμισε από το ζωικό βασίλειο στο ανθρώπινο η αιμοβορία. Όποιος δέχεται ως ορθή την θεωρία του Δαρβίνου, δεν έχει κανένα πρόβλημα να κατανοήσει την αναμφίβολη αυτή πραγματικότητα που, βέβαια, τείνει να πάρει τη μορφή αλήθειας. Και Νόμου. Ο πολιτισμός του πλανήτη Γη είναι ζωώδης.
Για το πώς φτάσαμε εδώ, έχω μόνο λίγες λέξεις να πω: Φτάσαμε εδώ μετά την εξορία του ανθρώπου.
Αν δεν καταργήσουμε ψυχικά τους διαχωρισμούς, τους πολιτικούς και τους θρησκευτικούς αντάμα, αν δεν σταματήσουμε να βλέπουμε το δικό μας στρατόπεδο ως ανώτερο του αντιπάλου, ο πλανήτης θα τιναχτεί στον αέρα, θες από τα αποθηκευμένα πυρηνικά που θα σκάσουν από κάποιο ατύχημα, θες από τις αγελάδες που πέρδονται και θερμαίνουν την ατμόσφαιρα με το μεθάνιο.
Ο παλαιός άνθρωπος εξορίστηκε από τον πολιτισμό μας. Δεν ήταν όμως αρκετό, η αύρα του συνεχίζει ακόμα σήμερα να εμπνέει, γι’ αυτό, αν και εξόριστος, συκοφαντήθηκε κιόλας: Έγινε παλιάνθρωπος. Τα ζώα που έκλεψαν τη μορφή του Παλαιού Ανθρώπου και τη φοράνε όπως ο λύκος φοράει την προβιά του αρνιού, έφτιαξαν τους νόμους που ξέρουμε σήμερα. Για να κυβερνήσουν, διχάζουν τον κόσμο στα δύο, πάντα στα δύο, ποτέ στα τρία.
Για να γίνει αντιληπτό τι έγινε στην Ιστορία και το περνάμε εμείς σήμερα, πρέπει τώρα ν’ αντιστρέψουμε τις έννοιες που αντιστράφηκαν. Για να γίνω ακόμα πιο σαφής, πρέπει ν’ αντιστρέψουμε τις τρέχουσες έννοιες των Ελληνικών λέξεων.
Όταν το κάνουμε αυτό, όσοι μπορούν να το κάνουν, θα κατανοήσουν πέραν αμφιβολίας ότι:
Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε, είναι να ξηλώσουμε όλους τους “ισμούς”, τους θρησκευτικούς και τους πολιτικούς αντάμα, να καταργήσουμε δηλαδή όλα αυτά τα εργαλεία με τα οποία διχάζεται κάθε μέρα η χώρα, διχάζεται κάθε μέρα ο κόσμος όλος.
Κι όταν βρεθούμε έξω από τα θρησκευτικά ΚΑΙ τα πολιτικά σχήματα με τα οποία ολόκληρη ζωή ερμηνεύαμε τον κόσμο, όταν δούμε τον κόσμο χωρίς Θεούς και Σατανάδες, θα εκπλαγούμε από τις δυνάμεις μας, γιατί θ’ αντιληφθούμε πόσο εύκολο ήταν να τον μονιάσουμε.