Ο κορωνοϊός είναι τεχνητός ή φυσικός;

Η συζήτηση για το αν ο κορωνοϊός είναι τεχνητός, είναι διαφορετική από την συζήτηση για τα κυβερνητικά μέτρα προστασίας από αυτόν.

Εκείνο που μπερδεύει τον πολύ κόσμο, είναι ότι η δεύτερη συζήτηση ξεκινάει από την πρώτη. Οπότε: Αν όντως ο κορωνοϊός είναι τεχνητός, αυτοί που τον αμόλησαν στον πλανήτη, πέτυχαν το μαύρο σκοπό τους.

Αν όμως ο λαός (ή όποιος με τον λόγο του απευθύνεται δημόσια στο λαό, πολιτικός ή δημοσιογράφος) μπορούσε να διαχωρίσει αυτά τα δύο θέματα, να τα εξετάσει χωριστά, το μεγαλύτερο κέρδος που θα έβγαινε, θα ήταν… ν’ αποτύχει η συνωμοσία των σκοτεινών δυνάμεων κατά του ανθρώπου! Για τον απλούστατο λόγο ότι:

Ο κορωνοϊός και η διαχείρισή του δεν θα γινόταν πολιτικό εργαλείο κανενός, ούτε της κυβέρνησης, ούτε της αντιπολίτευσης. Θα περιοριζόταν στην απόκρουσή του. Και μόνο.

Η διαφορά βέβαια είναι λεπτή. Όσο σημαντική κι αν είναι, για τον κόσμο που δεν έμαθε να σκέπτεται (για τον κόσμο δηλαδή που υιοθετεί μόνο εκείνα που του αρέσουν απ’ αυτά που ακούει και διαβάζει, για τον κόσμο που έμαθε ν’ απορρίπτει ό,τι ΔΕΝ επιβεβαιώνει τη γνώμη του) η μέθοδος επιβεβαίωσης ή διάψευσης των κρυμμένων πολιτικών ή αλλοτρίων στόχων είναι αδύνατη.

Εδώ όμως υπεισέρχεται ο κλασικός ρόλος του δημοσιογράφου: Να εξηγήσει πώς και γιατί αυτά τα δύο θέματα είναι διαφορετικά κι ας συνδέονται.

Γιατί (το έχω πει πολλές φορές) δημοσιογραφία ΔΕΝ είναι η μετάδοση της είδησης, αλλά η ανάλυσή της, ενίοτε δε, η εκλαΐκευσή της.

Η αποστολή αυτή στις μέρες μας είναι τόσο δύσκολη που, όντως, φαντάζει ανέφικτη. Κι αυτό γιατί – μια τόσο σημαντική δουλειά – δε γίνεται μόνο από τον δημοσιογράφο, γίνεται ΚΑΙ από το κοινό του. Υπό την έννοια ότι το κοινό “συμμετέχει” σ’ αυτήν, δεν δέχεται κάτι παθητικά.

Αν το κοινό δεν εμπιστεύεται ενεργά τον δημοσιογράφο, η καλύτερη δημοσιογραφική δουλειά “πάει στο βρόντο”.

Φτάσαμε όμως τώρα σ’ ένα κρίσιμο σημείο:

Αν κάποιος άγνωστος Χ όντως συνωμοτεί κατά της ανθρωπότητας, είτε αμολάει κορωνοϊό, είτε επιβάλλει μνημόνια, το πρώτο που θα έκανε στο στάδιο της προετοιμασίας του, θα ήταν να εμβολίσει την εμπιστοσύνη του λαού στους δημοσιογράφους. Γιατί αυτοί μεταφέρουν τις ειδήσεις στον λαό.

Κι αυτό (ο συνωμότης) θα το έκανε με δύο τρόπους: Ο ένας τρόπος θα ήταν να διαφθείρει όσους δημοσιογράφους διαφθείρονται. Ο δεύτερος τρόπος θα ήταν ν’ απαξιώσει όσους δεν διαφθείρονται.

Αν όντως υπάρχει συνωμοσία κατά της ανθρωπότητας και αν όντως ο κορωνοϊός είναι μία φάση αυτής της συνωμοσίας, τότε… το 92% του λαού που δεν εμπιστεύεται τους δημοσιογράφους, πιάστηκε κορόιδο από τους συνωμότες.

Πιάστηκε κορόιδο, επειδή… δεν θεωρεί διεφθαρμένους μόνο τους διεφθαρμένους, αλλά και τους αδιάφθορους, εκείνους δηλαδή που δεν λένε ψέματα στο λαό, αλλά ματώνουν για να πουν την αλήθεια.

Με αυτό το δεδομένο, μπορούμε τώρα να πάρουμε το θέμα μας απ’ την αρχή:

Αν ο κορωνοϊός είναι τεχνητός ή φυσικός, σε πρώτη φάση, ΔΕ μας ενδιαφέρει καθόλου. Τον αντιμετωπίζουμε αδιαμαρτύρητα ΜΕ τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση, δεν αποκλίνουμε ούτε πόντο. Ο θάνατος είναι ίδιος. Είτε προέρχεται από φυσική ασθένεια, είτε προέρχεται από… τροχαίο, ο θάνατος είναι ίδιος. Έτσι δεν είναι;

Καθόμαστε όμως κάτω. ΔΕΝ συζητάμε για τα μέτρα της κυβέρνησης. Καθόμαστε κάτω και συζητάμε για τους απόκρυφους ή τους φανερούς λόγους που έχει ο συνωμότης για να ξεπαστρέψει την ανθρωπότητα. Θα συζητήσουμε και θα ξενυχτήσουμε συζητώντας ποιος είναι αυτός ο συνωμότης, τι επιδιώκει, γιατί το επιδιώκει, πού θέλει να φτάσει, εν πάση περιπτώσει, θα μιλήσουμε για όλα.

Για όλα, εκτός από τα μέτρα της κυβέρνησης.

Τότε, ναι, η συζήτησή μας θα ήταν αξιόπιστη.

Τώρα… όλο αυτό που λέγεται και γράφεται σε όλους τους τόνους από τόσους και τόσους… είναι μια σκέτη μπούρδα.