Ο εισαγγελέας δεν ταυτίζεται με το θύμα. Όπως κι ο δημοσιογράφος δεν ταυτίζεται με το θέμα. Εάν το κάνουν, ο ένας ή ο άλλος, διαπράττουν ύβρη.
Δεν κατανοώ την απέραντη κουβέντα που άνοιξε αυτές τις μέρες. Δεν κατανοώ, τρόπος του λέγειν… Δε θέλω να μπω καν σε λεπτομέρειες. Όποιος μπαίνει σε μια τέτοια συζήτηση, διαπράττει ανοησία.
Θα σταθώ μόνο στη γενική αρχή που λέει ότι “η Δικαιοσύνη είναι τυφλή”. Θα πρόσθετα δε ότι και “η δημοσιογραφία είναι τυφλή”. Θα έπρεπε να είναι δηλαδή. Γιατί δεν είναι… Ούτε η Δικαιοσύνη, ούτε η δημοσιογραφία.
Κι αφού δεν είναι, πρέπει να γίνουν.
Αλλά να ξιφουλκεί ο καθένας υπέρ του εισαγγελέα που στην αγόρευσή του ταυτίστηκε με το θύμα ή να διαβάζω σε πρωτοσέλιδα ότι η αγόρευση κατασυγκίνησε την Ελλάδα, το ακούω σαν κατάλυση του Νομικού Πολιτισμού ή ό,τι τελοσπάντων απέμεινε από αυτόν.
Ο δικαστής είναι αδέκαστος και ο δημοσιογράφος είναι αμερόληπτος. Αυτό είναι το ζύγι. Με βάση αυτό κρίνονται τα έργα και τα λόγια τους.
Ο Ιούδας που πρόδωσε το Χριστό και καίγεται κάθε χρόνο κατ’ έθιμο, δεν αποτελεί πράξη Δικαιοσύνης, αλλ’ αδικίας. Αν σταματούσε το έθιμο αυτό, δεν θα αθώωνε τον Ιούδα, θα ελευθέρωνε όμως τη μνησικακία των πιστών του Χριστού που είναι ακόμα θυμωμένοι μαζί του. Αλλ’ αυτό δεν προκαλεί κάτι στον Ιούδα. Προκαλεί πολλά δεινά στους ίδιους, αφού η πράξη της καύσης του, εμποδίζει τις συνειδήσεις τους (πες τις ψυχές τους) να φτάσουν στην αθωότητα (και τη λύτρωση) μέσω της συγχώρεσης.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον ένοχο που ο/η εισαγγελέας “καίει στην πυρά”, ταυτιζόμενος με το θύμα.
Ο Δικαστής δεν τιμωρεί την ψυχή του ενόχου, δεν έχει δικαιοδοσία να το κάνει, ούτε απ’ το Νόμο έχει δικαιοδοσία, ούτε απ’ το Θεό. Η δικαιοδοσία του περιορίζεται στην τιμωρία του σώματος, του θνητού δηλαδή μέρους της ύπαρξης.
Ο/η εισαγγελέας που στην αγόρευσή του ταυτίζεται με το θύμα, αναγορεύει εαυτόν σε Θεό. Κι αυτό, πέρα από την καταστρατήγηση του Νομικού Πολιτισμού που λέγαμε, αποτελεί ύβρη κατά του Θεού, για τον οποίο κόπτονται – κατά τ’ άλλα – οι κριτές.
Εδώ που φτάσαμε όμως, “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”, πάει να πει, “νόμος είναι το δίκιο του ξερόλα”.