Μου έλεγες, φίλε, ότι “το παιγνίδι το κέρδισαν, είμαστε χαμένοι”.
Δε μπορούσα να σε πείσω για το αντίθετο. Είχες επιχειρήματα. Έλεγες “κοίτα πόσο δυνατοί είναι, δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα εναντίον τους”.
Κι εγώ σου έλεγα, χρόνια τώρα:
“Όχι δεν είναι δυνατοί. Αν ήταν, θα τα είχαν πάρει όλα ήδη. Ότι παλεύουν για να γονατίσουν την ανθρωπότητα, ότι μεταχειρίζονται κόλπα, σημαίνει ότι δεν κέρδισαν το παιγνίδι. Σημαίνει επίσης ότι δεν είναι τόσο δυνατοί όσο λες, Και το ξέρουν”.
Χρόνια τώρα σου τά ‘λεγα. Και πρόσθετα:
“Είναι αδύναμοι. Σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό μας ολοένα και περισσότερο, επειδή φοβούνται. Τι ακριβώς φοβούνται, κάτσε κάτω να το βρούμε”.
Για το πόσο εύθραυστο ήταν το σύστημα που τάχα νίκησε τον άνθρωπο, σου έφερνα ένα παράδειγμα, φίλε, θα το θυμάσαι:
Τι θα γίνει στον κόσμο όλο, αν μια ηλιακή καταιγίδα καταστρέψει τους δορυφόρους από τους οποίους εξαρτώνται όλα τα δίκτυα επικοινωνίας των ανθρώπων και όχι μόνο αυτά;
Τι θα γίνει δηλαδή αν η γη νεκρώσει για μια εβδομάδα;
Θα καταρρεύσουν τα πάντα.
Αυτό θα γίνει.
Επειδή η ανθρωπότητα δένει όλους τους κρίκους της σε μια αλυσίδα. Κόβει την ανάσα των κρίκων της. Στερεί την ελευθερία τους. Καταργεί τα έθνη, τις γλώσσες, τα ήθη, τα σύνορα, τους λαούς. Θέλει να τους ομογενοποιήσει. Ν’ ανακατώσει τις φυλές και τα φύλα, τους πολιτισμούς και τις θρησκείες, να κατασκευάσει μία νέα φυλή, υπάκουη σε μια κεντρική παγκόσμια εξουσία.
Με λίγα λόγια:
Το σύστημα είναι ευάλωτο. Είτε εξ αιτίας μιας ηλιακής καταιγίδας, από τις συχνές που συμβαίνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα, είτε από την πτώση ενός μετεωρίτη, απολύτως πιθανή, είτε από την έκρηξη ενός μεγάλου ηφαιστείου, τελοσπάντων από πολλές τέτοιες αιτίες, όλοι τις ξέρουμε, αλλά λέμε “δεν θα συμβεί σ’ εμάς”.
Θα συμβεί. Κάτι απ’ όλα θα συμβεί. Μαθηματικώς βέβαιον.
Που σημαίνει ότι η έπαρση και η αλαζονεία του διπόδου που σφετερίζεται τον τίτλο “άνθρωπος”, είναι μια ηλιθιότητα.
Σήμερα, που πλάκωσε η δικτατορία του κορωνοϊού, αντιλαμβάνονται οι πάντες σε όλον τον πλανήτη, το αισθάνονται στο πετσί τους, μαθαίνουν με τον ίδιο τον θάνατο, πόσο ευάλωτη είναι η εξουσία που, μέχρι χθες, όλοι πίστευαν ότι μας είχε νικήσει.
Δε νίκησε.
Δεν θα νικήσει ποτέ.
Αυτό το σύστημα που θεμελιώνεται πάνω στη βία και το αίμα, στο ψέμα και την απάτη, δεν θα νικήσει ποτέ.
Η μεγαλύτερη αυτοκρατορία που θα χτίσει, μπορεί να σκορπίσει με το πιο απαλό φύσημα του ανέμου. Που σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει πάντα το περιθώριο να επανέλθει και ας νικήθηκε. Μόνο προσωρινά νικήθηκε. Μακροπρόθεσμα ο άνθρωπος πάντα νικά.
Και όταν λέω “άνθρωπος”, δεν εννοώ τα κτήνη που όλοι ξέρουμε ποιοι είναι. Εννοώ τον άνθρωπο που διαμορφώνει τη ζωή του (ατομικά και συλλογικά) σύμφωνα με τους νόμους του φωτός.
Η λέξη “Έλλην” αποδίδει τον άνθρωπο αυτό. Το έχω εξηγήσει σε παλιότερα άρθρα μου, να μην επαναλάβω κάτι απ’ αυτά εδώ.
Μίλησα, φίλε, αλλά δεν με κατάλαβες. Επειδή δεν έλεγα αυτό που σου αρέσει, νόμιζες ότι είμαι αντίπαλος.
Και μου έκοψες την “καλημέρα”, φίλε. Μερικές φορές έκαμες και χειρότερα…
Έχω πει επίσης ότι “Έλληνες” είναι όλοι οι φωτισμένοι άνθρωποι του πλανήτη σε όποια φυλή, σε όποιον λαό και αν γεννήθηκαν, όποιο αίμα και αν κυλάει στις φλέβες τους.
Εμείς, εδώ, σ’ αυτό το κράτος, δεν είμαστε Έλληνες, αλλά Γραικοί. Κι αυτό το ξέρουν όλοι, σε όλον τον πλανήτη, μας λένε Γραικούς. Πλην των Νορβηγών, δεν ξέρω γιατί…
Μόνο εμείς δεν το ξέρουμε και λέμε “όχι, εμείς είμαστε Έλληνες”.
Μπούρδες λέμε.
Κι όσο επιμένουμε σ’ αυτές τις μπούρδες, η αλήθεια πάντα θα μας διαφεύγει.