“Έχει δίκιο ο Πούτιν”. Μου είπε ένας φίλος στα τέλη Φεβρουαρίου, όταν εκδηλώθηκε η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Η φράση “έχει δίκιο ο Πούτιν” με στοίχειωσε. Δε μπήκα όμως στο τρυπάκι να ερευνήσω διαλεκτικά την άποψή του. Ένιωθα πως η περίσκεψη που χρειαζόμουν, απαιτούσε μια πολυτέλεια χρόνου και δεν την είχα.
Δυο μήνες μετά, με όλες τις ειδήσεις από την Ουκρανία να τσιμπάνε το μυαλό μου, αναρωτιέμαι: Μήπως έχει δίκιο και ο Ερντογάν;
Μήπως τα νησιά του Αιγαίου που θέλει, “είναι προέκταση της Μικράς Ασίας” όντως, όπως μου είπε άλλος φίλος σήμερα το πρωί που το κουβεντιάζαμε;
Κι αν έχει όντως δίκιο ο Ερντογάν, πόσο απέχουμε άραγε από τη μέρα που θα γίνει η Ελλάδα Ουκρανία;
Μήπως είχε δίκιο και ο Ετζεβίτ όταν εισέβαλε στην Κύπρο;
Οι ειδικοί λένε πως ο Ετζεβίτ είχε δίκιο. Το φταίξιμο ήταν όλο της χούντας του Ιωαννίδη.
Αν είχε δίκιο ο Ετζεβίτ κι αν έχει δίκιο ο Ερντογάν, πώς θα βιώσουμε τάχα εμείς μια εισβολή στη Λέσβο, τη Σάμο, τη Ρόδο, τη Χίο, το Καστελόριζο;
Εδώ που τα λέμε, οι λύκοι δεν χρειάζεται να έχουν δίκιο για να επιτεθούν στη στάνη. Φτάνει που πεινούν.
Αλλά, για μας, μήπως μπαίνει ένα θέμα λογικής σε ό,τι αφορά την “άκρα του τάφου σιωπή” που βασιλεύει στην Ελλάδα;
Πόσες διαδηλώσεις θα είχαν γίνει άραγε, αν τις σφαγές που κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία, τις έκανε το ΝΑΤΟ;
Ή μήπως ξεχάσαμε τις τεράστιες διαδηλώσεις που (δικαίως) έγιναν στην Ελλάδα κατά του ΝΑΤΟ, όταν το 1999 βομβάρδιζε την Σερβία;
Το ερώτημα δεν είναι γιατί έγιναν τότε οι διαδηλώσεις κατά των ΗΠΑ. Το ερώτημα είναι γιατί δεν γίνονται τώρα κατά της Ρωσίας.
Ποια η διαφορά;
Δεν είναι μόνο οι διαδηλώσεις που… δεν γίνονται. Είναι όλο αυτό το πράμα που βασιλεύει στο διαδίκτυο:
Αυτοί όλοι που κόπτονται για την περιβόητη “λίστα Πέτσα”, δεν έβγαλαν κιχ για τις αποδεδειγμένες δραστηριότητες του ολιγάρχη Μαλοφέγιεφ στην Ελλάδα, για το Δίκτυο Έντυπων και Ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης δηλαδή που χρηματοδότησε, για τους Έλληνες δημοσιογράφους που εμπλέκονται. Ούτε κιχ. Κανένας.
Όσο για τον Ιβάν, “ούτε φωνή, ούτε ακρόαση”.
Η προπαγάνδα όμως υπέρ του Πούτιν που αυτά τα Μέσα Ενημέρωσης άσκησαν ιδίως τα χρόνια των μνημονίων, μηρυκάζεται ατόφια στο διαδίκτυο απ’ όλους αυτούς που ξιφουλκούν κάθε μέρα για τα “Πετσοκάναλα”.
Κάτι τρέχει εδώ…
Κάτι δεν πάει καλά…
Δεν είναι μόνο ζήτημα λογικής. Ούτε άποψης. Είναι κάτι παραπάνω. Η άγουρη διατύπωση για το οποίο δεν ανήκει στην δεοντολογία.
Λοιπόν αυτοί που εμφανίζονται λαλίστατοι σε όλα, για τούτα όμως “κάνουν την πάπια”, θα είναι καλό, αν μη τι άλλο, να καταλάβουν ότι ζούμε κι εμείς σ’ αυτόν τον τόπο και ότι – εν πάση περιπτώσει – “δε βυζαίνουμε το δάκτυλό μας”.