Απέναντι στην εξουσία ήμουν πάντα. Ήμουν από τότε που – αμούστακο παιδί – έφυγα απ’ το χωριό μου για την Αθήνα, με ό,τι φορούσα (Σεπτέμβριο μήνα) χωρίς να υπολογίζω ότι θα έρθει χειμώνας και δεν θα έχω τι να φορέσω. Στα χέρια μου κρατούσα μία νάιλον τσάντα και είχα μέσα ένα ζευγάρι εσώρουχα τυλιγμένα σε απόκομμα εφημερίδας για να μη φαίνονται. Στην τσέπη του παντελονιού μου είχα δυο μηνών μεροκάματα που είχα κάνει το καλοκαίρι του 1973 στην ΕΔΟΚ – ΕΤΕΠ, η οποία κατασκεύαζε τσιμεντένιους υδραύλακες στο Λεσίνι.
Ζητώ συγγνώμη που δημοσιοποιώ τέτοια προσωπικά στοιχεία για τη ζωή μου, αλλά το κάνω, επειδή… τι άλλο να επικαλεστώ πια; Την κοινή λογική; Τις συλλογικές αξίες; Ή τους κανόνες λειτουργίας της πολυκατοικίας…
Τις μόνες αξίες που ξέρω, είναι αυτές που υπηρέτησα, χωρίς να υπολογίζω το κόστος τους. Αυτές λοιπόν επικαλούμαι για ν’ απαντήσω στο δίκτυο διανομής κοπράνων που έχει στήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Επικαλούμαι λοιπόν ότι δεν είμαι κάνα μαμμόθρεφτο, αλλά ένα παιδί της πιάτσας, “πέρασα κι απ’ του βελονιού τον κώλο”, όπως λέει και η τιμημένη λαϊκή τάξη που με γέννησε. Δεν είναι δα και κάνας υψηλός τίτλος τιμής, για μένα όμως φτάνει και περισσεύει.
Λοιπόν, από το 1973 μέχρι σήμερα, μισό αιώνα μετά, έχω να λέω ότι στάθηκα απέναντι στην εξουσία και δεν συμβιβάστηκα ποτέ μαζί της. Ποτέ όμως δεν υπήρξα κωλόπαιδο απέναντί της. Ήμουν πάντα ένας πολέμιος, όσο επιμεριζόταν στο άτομό μου, ήμουν ο εχθρός της, δεν ήμουν όμως ποτέ κατσαπλιάς, ούτε χαμαιλέων. Ήξεραν πάντα και ξέρουν όλοι της εκάστοτε εξουσίας (της τοπικής και της κεντρικής εξουσίας) ότι δεν είμαι δικός τους.
Επικαλούμαι αυτά γιατί… το όλον έχει καταντήσει αηδία. Υπεύθυνος για την οποία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα φερέφωνά του.
Βλέπω τώρα ένα ολόκληρο πολιτικό κόμμα ν’ ασκεί κωλοπαιδισμό και μου τη δίνει. Βλέπω τα φερέφωνά του να με κατατάσσουν στους φίλους της εξουσίας. Γιατί; Επειδή δεν συντάσσομαι μαζί τους στον κωλοπαιδισμό που λέγαμε.
Διότι, σύντροφοι, εσείς είστε κατά της σημερινής κυβέρνησης και υπέρ της προηγούμενης κυβέρνησης, προσβλέπετε μάλιστα να είστε υπέρ της επόμενης κυβέρνησης, ελπίζοντας ότι θα είναι το κόμμα σας κυβέρνηση ξανά. Αλλά εγώ, σύντροφοι, ήμουν πάντα απέναντι σε κάθε κυβέρνηση, γιατί εχθρός μου δεν ήταν η κυβέρνηση, ούτε το κόμμα που κυβερνά, αλλά η εξουσία στο σύνολό της και η εξουσία στο σύνολό της δεν περιλαμβάνει μόνο το κόμμα που κυβερνά, αλλά και το κόμμα που αντιπολιτεύεται, διότι όλα τα κόμματα που διεκδικούν εξουσία, ανήκουν στο ίδιο σύστημα εξουσίας, άρα το παιγνίδι μεταξύ τους (ή ο πόλεμος) δε με αφορά.
Όταν λοιπόν με κατατάσσετε στους φίλους της τωρινής κυβέρνησης, μόνο και μόνο γιατί δε μηρυκάζω την δική σας παπάρα, δεν έχω άλλη επιλογή από το να σας καταγγείλω για κωλόπαιδα του κερατά.
Κι όποιος θέλει να μιλήσουμε γι’ αυτό, να το κάνουμε. Υπό έναν όρο: Να δώσουμε στη δημοσιότητα και οι δυο το Ε9 και τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς. Μετά να μιλήσουμε. Για ό,τι θέλει…