Ήταν μια εποχή που διάβαζα τρεις εφημερίδες τη μέρα. Όχι όμως τα πρωτοσέλιδα.
Ενημερωνόμουν από “τα ψιλά” των εφημερίδων.
Τώρα τα sites (η κύρια πηγή της λαϊκής ενημέρωσης) πουλάνε μόνο θέματα πρωτοσέλιδου. “Τα ψιλά”, που είναι η ουσία, δεν τα βρίσκεις πια. Πουθενά. Δεν καταγράφονται καν. Γιατί “δεν παίρνουν κλικ”.
Στην τεχνολογική εποχή μας που η πληροφορία ταξιδεύει αστραπιαία σε όλο τον κόσμο, ο λαός δεν είναι ενημερωμένος, γιατί χάθηκαν εκείνα “τα ψιλά” των εφημερίδων.
Κι εγώ… δεν ενημερώνομαι πια… Τις ειδήσεις που χρειάζομαι, τις ψάχνω και τις βρίσκω σκόρπιες (πολλές φορές από τύχη) σε κάποια άρθρα, οι ειδικευμένοι συντάκτες των οποίων τις επικαλούνται για να τεκμηριώσουν τη γνώμη τους.
Είναι μια επίπονη, όσο και χρονοβόρα διαδικασία. Την κάνω ακόμα, όχι όμως όσο την έκανα παλιά. Κουράστηκα. Και, πλέον, υστερώ σε ενημέρωση.
Ολοένα και με πολύ μεγαλύτερο κόπο από χρονιά σε χρονιά, ενημερώνομαι, αλλά σε δεύτερο και σε τρίτο επίπεδο. Το πρώτο επίπεδο ενημέρωσης, αυτό του λαού, είναι μόνο για κάφρους. Εξ ου και η αβάσταχτη καφρίλα γύρω μας που, όσο πάει, γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη.
Υποστηρίζω αιρετικά (όσο και κουραστικά) εδώ και χρόνια ότι δεν φταίνε οι δημοσιογράφοι για την ανάπηρη ενημέρωση του λαού. Διότι ακόμα και οι πληρωμένοι δημοσιογράφοι μεταδίδουν αλήθειες.
Ποιοι νομίζετε ότι μεταδίδουν τις ειδήσεις;
Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό: Η αλήθεια για την οποία κόπτεται ο λαός, δεν υπηρετείται από έντιμους δημοσιογράφους, αλλά από άτιμους. Όσο πιο άτιμος είναι ο δημοσιογράφος, όσο πιο λωποδύτης, όσο πιο παραδόπιστος, τόσο περισσότερες και μεγαλύτερες αλήθειες μεταδίδει. Νά ’ναι καλά!
Ξέρω πως αυτό που λέω ακούγεται παράξενο στ’ αυτιά των αμύητων. Οι μυημένοι όμως ξέρουν. Μόνο που δεν το λένε γιατί δεν θα τους πιστέψει κανείς. Εγώ το λέω, γιατί έπαψα προ πολλού να νοιάζομαι αν με πιστεύουν.
“Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω”:
Όποιος θέλει να μαθαίνει τις αλήθειες που τάχα οι δημοσιογράφοι του κρύβουν, μπορεί να κάνει τρία πολύ απλά πράγματα:
- να σταματήσει να διαβάζει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.
- να σταματήσει να βλέπει ειδήσεις στην τηλεόραση
- να σταματήσει να διαβάζει την αρχική σελίδα των sites.
- να σταματήσει να βρίζει άδικα τους δημοσιογράφους. Χάνει χρόνο κι ενέργεια. Τζάμπα.
Όποιος θέλει να είναι καλά ενημερωμένος, δεν έχει παρά να διαβάζει τα ψιλά των εφημερίδων, όσο υπάρχουν ακόμα και κυκλοφορούν.
Και στο διαδίκτυο κυκλοφορούν “τα ψιλά”. Πρέπει όμως να τα ψάχνεις. Με υπομονή και κόπο. Όπως σημείωσα ήδη παραπάνω.
Θα σας πω ένα μυστικό:
Αν θέλετε να καταλαβαίνετε τι ακριβώς συμβαίνει γύρω σας, να κοιτάτε το ρεύμα, την κυρίαρχη αντίληψη, τη θεωρία που επικρατεί. Εσείς να την σκέπτεστε από την ανάποδη.
Όχι γιατί διαστρεβλώνουν την αλήθεια σκοπίμως.
Και να ήθελαν, δεν θα μπορούσαν.
Να ξέρετε τούτο:
Αυτοί που μεταδίδουν ειδήσεις, δεν γνωρίζουν την αλήθεια. Γιατί η αλήθεια δεν είναι στο ίδιο το γεγονός, αλλά στην υπεραξία του γεγονότος.
Την αλήθεια την ξέρει ο θεατής, ο ακροατής ή ο αναγνώστης, ο οποίος ακούει ΟΛΑ τα (εξ ορισμού) ψέματα που μεταδίδουν ΟΛΟΙ οι αδαείς δημοσιογράφοι ΟΛΩΝ των έντυπων και ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης, τα συλλέγει, όπως συλλέγει βότσαλα στο γιαλό, και τα βάζει δίπλα – δίπλα πάνω σ’ ένα τραπέζι. Ύστερα τα συνθέτει με την ίδια λογική που ο μουσικός συνθέτει νότες και χτίζει το τραγούδι του.
Αυτή είναι η πιο απλή συνταγή για την ακριβέστατη ενημέρωση του πολίτη. Όποιος την εφαρμόσει, θα εκπλαγεί από το αποτέλεσμα. Πολύ γρήγορα θα γίνει σοφός.
Είναι άλλωστε η συνταγή με την οποία μπορεί ο καθένας να πληροφορηθεί για γεγονότα που κάποιοι κρατάνε κρυφά.
Όχι μόνο αυτό.
Ένας τέτοιος συλλέκτης και συνθέτης ψεμάτων μπορεί να προβλέψει τα αληθινά γεγονότα που αργά ή γρήγορα ΘΑ γίνουν και τα ξέρει μονάχα ο Θεός.