Τι να μας πουν κι οι παπαγάλοι…

Η δημοσιογραφία που σας κοροϊδεύει, να το ξέρετε, θα θριαμβεύσει. Και η δημοσιογραφία που σας λέει την αλήθεια, να το ξέρετε, θα ηττηθεί.

Στο τέλος της μέρας, εσείς που τώρα σκίζετε τα ιμάτιά σας από ιερή αγανάκτηση για τα ψέματα που σας λένε οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι αντάμα, θα είστε ευχαριστημένοι από την ενημέρωση των απρόσωπων Μέσων Ενημέρωσης που θα συνομιλούν απευθείας με την εξουσία. Δεν θα θυμάστε καν ότι βάλατε το χεράκι σας για να εκλείψουν τα προσωπικά (τοπικά, εκτός ελέγχου) Μέσα Ενημέρωσης που απευθύνονταν μόνο σ’ εσάς, χαλώντας – βλέπεις – τη ζαχαρένια σας κάθε μέρα…

Μιλάμε τώρα για τα δεδομένα. Ούτε χρειάζεται να το αναλύσουμε πώς και γιατί. Σταματήσατε προ πολλού να σας ενδιαφέρει αυτό. Ο υπογράφων μόνο χρειάζεται να το λέει πού και πού, για να το ακούει ο ίδιος, τώρα που σιγά – σιγά αποσύρεται από ένα επάγγελμα που αγάπησε, μεγάλωσε τα παιδιά του μ’ αυτό, αλλά του βγήκε ξινό…

Αυτό όμως μάλλον το ξέρετε…

Εκείνο που δεν ξέρετε, είναι ότι το – αθώο σε πρώτη ανάγνωση ρητό – “μας λένε ψέματα”, οδηγεί κατευθείαν στον μεσσιανισμό, οδηγεί σε έναν σύγχρονο και άνευ προηγουμένου μεσσιανισμό, από τον οποίο θα επωφελείται “κάθε καρυδιάς καρύδι”. Οδηγεί (να το πούμε αλλιώς) στην φιλοσοφία της κατηχούμενης μάζας που παπαγαλίζει ότι… “για να φωνάζει ο Τραμπ, μπορεί να έχει δίκιο”… Και τι κάνουμε, όταν κάποιος λέει αυτό που θέλουμε ν’ ακούσουμε;

Τι άλλο;

Καταργούμε τους θεσμούς κι εμπιστευόμαστε (τυφλά) τον πρώτο μουρλό που θα μας τύχει. Διότι, μ’ αυτήν την σκέψη, και την πράξη, αποχτά ισχύ αμέσως η εύπεπτη εκείνη θεωρία, πυρήνας της οποίας είναι η παροιμία που λέει: “Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά”.

Το επόμενο λογικό βήμα για την αγέλη είναι να ΜΗ χρειάζονται αποδείξεις για όσα ισχυρίζεται το γκεσέμι, ο (κάθε) Τραμπ. Αρκεί που “τα βάζει” με το Δικαστικό Σώμα που επικυρώνει τις εκλογές υπέρ του αντιπάλου του Μπάιντεν, παράλληλα δε, μάγκας γαρ, “τα βάζει” με τα ΜΜΕ, που, φυσικά, είναι ο εχθρός της χώρας.

Κι αφού ΔΕΝ χρειάζονται αποδείξεις για τον πιο ακραίο ισχυρισμό του κυρίαρχου αρσενικού (που ξόδεψε μια περιουσία για να συγκροτήσει τον οπαδικό του στρατό, έκαμε την ηλεκτρονική νοθεία στις εκλογές που τον ανέδειξαν πρόεδρο, νοθεία για την οποία δεν έγινε ποτέ φασαρία) με τούτα και τ’ άλλα, έχει όμως δικαίωμα ο “πάσα πικραμένος” ν’ αντισταθεί, αφοδεύοντας πάνω στους θεσμούς που κρατάνε όρθια τη χώρα, οποιαδήποτε χώρα.

Για το τι σημαίνει αυτό πρακτικά, θα θυμίσω (στους γνώστες) τι δίδασκε ο σοφός Κομφούκιος (551 – 479 π.Χ) ο οποίος ήταν αυστηρά προσηλωμένος στις τελετές (δηλαδή στους θεσμούς) ακόμα και όταν οι θεσμοί κάνουν λάθος ή γίνονται άδικοι. Ήταν, έλεγε, το μόνο φάρμακο για να ευημερεί ο λαός.

Τέτοια όμως, α, όλα κι όλα, στην εποχή μας, δεν περνάνε. Κι επειδή, ο εξυπνάκιας ξέρει καλύτερα ακόμα κι από έναν Κομφούκιο (πόσο μάλλον από μένα, τον δημοσιογράφο μιας επαρχιακής πόλης) κάνει την εισβολή των “φρικιών” στο Καπιτώλιο να φαίνεται ως επαναστατική νομοτέλεια. Όπως “νομοτέλεια” ήταν βέβαια και η εισβολή της μάζας στην Ελληνική Βουλή (τα χρόνια που ανέβαινε ο ΣΥΡΙΖΑ) εισβολή που ματαιώθηκε περισσότερες από τρεις φορές, από τύχη, αν και η (δεξιά, ε) αστυνομία “έκλεισε τα μάτια”μπροστά στη μάζα, όπως ακριβώς συνέβη (τι σύμπτωση!) και στην περίπτωση του Καπιτωλίου.

Σε τι συνίσταται άραγε αυτό το φαινόμενο με την παγκόσμια πια διάδοση ότι “μας λένε ψέματα”;

Πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο σίγουροι τόσοι, ότι “μας λένε ψέματα”;

Απάντηση:

Η πεποίθηση αυτή (όταν την συναντάς σε παγκόσμια κλίμακα και σε διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες ίδια) καταλαβαίνεις ότι είναι ενορχηστρωμένη από την ίδια “Δεξαμενή Σκέψης” (Target Group). Δε γίνεται αλλιώς, είναι η μαθηματική συνθήκη της. Λειτουργεί άλλωστε με τον τρόπο που λειτουργούν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις: Η ίδια τύφλα, η ίδια απόγνωση, ο ίδιος μεσσιανισμός.

Το θέμα μου είναι ότι, με μια τόσο μεγάλη “στροφή” που έκαμε η παγκόσμια μάζα, δεν μπορεί πια να γίνει τίποτα στον κόσμο, από κανέναν, ούτε καν από τον άριστο, εκτός από κείνο μόνο που θα επιβάλλεται από τον καθένα, ακόμα και από τον χείριστο (θα επιβάλλεται στη μάζα, βέβαια) με τη βία.

Όταν η πειθώ που βασίζεται στο λογικό επιχείρημα (στην απόδειξη πες, που βασίζεται σε ντοκουμέντα) χρεοκοπεί, παγκοσμίως, η επιβολή της παγκόσμιας τάξης (σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία) θα γίνει με το μαστίγιο και το ρόπαλο.

Η ωμή (και όχι μόνο αστυνομική) βία θα γίνει έμβλημα του πολιτικού συστήματος που θα διαδεχτεί την (Δυτικού Τύπου) αστική Δημοκρατία.

Ιδού η παγκόσμια δικτατορία που χτίζεται. Δικτατορία που, αυτή τη φορά, ΔΕΝ θα είναι στρατιωτική, ούτε θα χρησιμοποιήσει τον στρατό για την επιβολή της. Φτάνουν οι ηλεκτρονικές “πλατφόρμες”. Αυτές είναι τα νέα τανκς.

Και μη που κανείς “τι μπορώ να κάνω εγώ, ο τελευταίος τροχός της αμάξης, για να την αποτρέψω”… Γιατί θα του απαντήσω: “Έκαμες τα πάντα για να την επιτρέψεις”. Λούσου την τώρα…

Γράψε ένα σχόλιο...

Scroll to Top