Θα έχει και τα καλά της η τραγωδία

Είπε ο Μητροπολίτης Άνθιμος: “Οδηγηθήκαμε στον τάφο επειδή πιστέψαμε ότι είμαστε υπεράνθρωποι”. Κι έσωσε τα προσχήματα. Ναι, μόνο τα προσχήματα, γιατί την Εκκλησία που εκπροσωπεί, ΔΕΝ την έσωσε.

Και πώς θα μπορούσε να τη σώσει; Με ποια – και πόσο πονηρά – λόγια θα μπορούσε να σωθεί (από ποιον;) η πρωτόγονη σκέψη της;

Είπε ο Ζωή Κωνσταντοπούλου: “Αν ήταν Υπουργός Υγείας ο Πολάκης, θα πεθαίναμε όλοι”. Κι έσωσε τα προσχήματα. Ναι, μόνο τα προσχήματα, γιατί την αριστερά που εκπροσωπεί, ΔΕΝ την έσωσε.

Και πώς θα μπορούσε να τη σώσει; Με ποια – και πόσο πονηρά – λόγια θα μπορούσε να σωθεί (από ποιον;) η πρωτόγονη σκέψη της;

Είναι ιστορικές στιγμές! Γιατί ζούμε το απόλυτο ξεγύμνωμα της αριστεράς και της Εκκλησίας. Ο αυτοεξευτελισμός της λογικής τους δεν έχει κανένα ιστορικό προηγούμενο! Η αυτοχειρία και των δύο χάριν μιας απρόσμενης αφορμής – όχι κάποιας (έστω ευλόγου) αιτίας – οδηγεί στην ευρύτερη αμφισβήτηση της Μεγάλης Ιδέας, με την οποία διάνυσαν τους δρόμους της Ιστορίας και μεγαλούργησαν, ακόμα και ως αντίπαλοι.

Ότι απομυθοποιούνται ταυτόχρονα και οι δύο αυτές (ενάντιες μέχρι τώρα) κοσμοθεωρίες, ότι βουτάνε χεράκι – χεράκι στο γκρεμό του αφανισμού τους (όχι η μία μετά την άλλη, ούτε καν η μία εναντίον της άλλης) σημαίνει ότι επιταχύνεται ο Χρόνος για το ξήλωμα των μεγάλων φαντασιώσεων του ανθρώπου.

Ο κορονοϊός που τις εξωθεί, μπορεί να είναι ό,τι θέλει, φυσικός ή τεχνητός, ένοχος ή αθώος, σκόπιμη ενέργεια των Φαρμακευτικών Εταιρειών ή όχι, ό,τι και νά ‘ναι, ξετρυπώνει τα φίδια από τις φωλιές τους, ανεβάζει στον αφρό τη λάσπη του βυθού, βγάζει τη μούχλα στο φως του ήλιου, ανοίγει το καπάκι της κόλασης και αφήνει ασύδοτους τους καλικάντζαρους να χοροπηδάνε στα κεραμίδια.

Όταν σε λίγους μήνες η πανδημία θα κοπάσει (και να εξαλειφθεί δεν είναι απίθανο) τίποτα δεν θα είναι σαν εκείνο που ξέραμε. Ούτε η οικονομία θα είναι ίδια, ούτε η πολιτική. Δεν θα είναι ίδια ούτε η Εκκλησία, ούτε η αριστερά. Είχαν και οι δυο την ευκαιρία ν’ αποδείξουν την σοβαρότητα και την υπευθυνότητά τους σε μια κρίσιμη στιγμή, αντί αυτού όμως, κατέφυγαν στη μισαλλοδοξία και την εξαλλοσύνη, πολλαπλασιάζοντας το κακό στο λαό, εν αδίκω. Μόνο που αυτή τη φορά δεν μιλάμε για τις διαπλεκόμενες επιχειρήσεις που πλήττονται, ούτε για τα πουλημένα Μέσα Ενημέρωσης που καταρρέουν, να το λέμε, να το γράφουμε και να το φχαριστιόμαστε, αυτή τη φορά μιλάμε για ζωές που χάνονται, μιλάμε για ζωές που θα μπορούσαν να σωθούν, αυτή τη φορά μιλάμε για τον κίνδυνο να ζήσουμε πράματα που δεν θέλω ούτε να τα γράψω.

Μοιραία οι μωρές πολιτικοθρησκευτικές δυνάμεις του σήμερα θα βγουν στο περιθώριο. Μαζί με την πολύχρωμη αριστερά και τη μονόχρωμη Εκκλησία, εκτίθεται (μ’ έναν γελοίο συνωμοσιολογικό τρόπο) η ακραιφνής γαλάζια δεξιά.

Και, ίσως, αυτό το τριπλό πολιτικοθρησκευτικό χτύπημα είναι από τα μεγάλα καλά που, με τόσο κόστος, θ’ αφήσει πίσω του φεύγοντας ο ανελέητος κορονοϊός. Η φύση – θα έλεγα εν προκειμένω η Ιστορία – ξέρει καλύτερα από μας ότι… “όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος”.

Γράψε ένα σχόλιο...

Scroll to Top