“Δεν ξέρουμε πώς να φερθούμε στους πελάτες μας, πώς να φοράμε τις μάσκες… Δεν μας ενημέρωσε η κυβέρνηση”, είπε ο καταστηματάρχης.
“Μα… πώς δεν ενημέρωσε; Όλος ο κόσμος ξέρει τι πρέπει να κάνει και πώς”, πήρε την απάντηση.
“Α, εγώ δεν ενημερώνομαι από τις εφημερίδες, ούτε από τα κανάλια”, είπε πάλι ο καταστηματάρχης. “Αυτό δεν είναι ενημέρωση που κάνουν”, συμπλήρωσε.
“Και τι ήθελες; Να έρθει η κυβέρνηση στο μαγαζί σου και να σ’ ενημερώσει αυτοπροσώπως;”, αντέδρασε ο άλλος.
“Δεν ξέρω πώς θα το κάνει… Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη, αυτή πρέπει να μ’ ενημερώσει”, επέμεινε.
Ο διάλογος είναι πραγματικός.
Και, σκέπτεσαι… στον αιώνα που η πληροφορία διακινείται με χίλιους τρόπους, ο καταστηματάρχης αυτός (και δεν αποτελεί μειοψηφία) λέει ότι… δεν ενημερώνεται! Και δεν ενημερώνεται, επειδή οι δημοσιογράφοι του λένε ψέματα, όλο αυτό το πράμα με τον κορωνοϊό είναι ένα ψέμα των δημοσιογράφων, άρα η κυβέρνηση οφείλει να τον ενημερώσει η ίδια για το πώς πρέπει να φοράει τη μάσκα ή τι ν’ απαιτεί από τον πελάτη που μπαίνει στο μαγαζί του.
Αναλογίζεσαι… τι είδους κουβέντα πρέπει να κάνεις με αυτόν τον πολίτη που “ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις”. Αναρωτιέσαι με τι θα ήταν ευχαριστημένος. Είναι σίγουρο πως η καλύτερη εφημερίδα του κόσμου, η “Ασάχι Σιμπούν” του Τόκιο, δεν θα κάλυπτε τις απαιτήσεις του. Τα 12,5 εκατομμύρια αναγνώστες που την τιμούν καθημερινά, δεν ξέρουν τι τους γίνεται.
Ο καταστηματάρχης μας, α, ξέρει καλύτερα. Και, ως πολίτης, απαιτεί από την κυβέρνηση να τον ενημερώσει η ίδια για το πώς πρέπει να φοράνε τη μάσκα οι εργαζόμενοι στην επιχείρησή του ή πώς πρέπει να τη φοράνε, όταν μπαίνουν στο μαγαζί του οι πελάτες.
Αν το περιστατικό ήταν ένα, θά ’λεγες ότι δικαιούται η κοινωνία να έχει στις τάξεις της ένα ποσοστό πολιτών sui generis. Αλλά εδώ… με αυτές ή με άλλες λέξεις, το φαινόμενο εκτείνεται κατά μήκος και κατά πλάτος…
Νομίζω ότι αυτό είναι το πρακτικό αποτέλεσμα της πετυχημένης καμπάνιας κατά των Μέσων Ενημέρωσης. Η μαζική πλέον πεποίθηση, όσο και ν’ ακούγεται παράξενο, συναγωνίζεται σε μέγεθος τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Είμαστε σε μια “Θεούσα” κοινωνία που “δεν έχει το Θεό της”.