Αλλάζει ο κόσμος. Αλλά πώς αλλάζει;
Με την τεχνολογία.
Μμμμμ…
Η τεχνολογία τον άλλαξε. Θα συνεχίσει όμως να τον αλλάζει;
Αν ναι… μέχρι πότε;
Το ερώτημα μπαίνει, διότι η τεχνολογία δεν έφτασε ακόμα στην κορύφωσή της, άρχισε όμως ήδη να υποδουλώνει τον δημιουργό της.
Σα να λέμε… τα παιδιά του Αδάμ και της Εύας έθεσαν υπό έλεγχο τον Γιαχβέ.
Πού θα βγάλει αυτό;
Θα είναι όντως υπό τον έλεγχο του ανθρώπου η τεχνητή νοημοσύνη;
Γιατί αποκλείεται να πάρουν τον έλεγχο του ανθρώπου οι μηχανές;
Και, αν αυτό γίνει, πόσο δούλος θα είναι ο άνθρωπος με αφεντικό μια μηχανή;
Προφανώς αυτά τα ερωτήματα δεν είναι για κείνους που λένε “ωχ αδερφέ”… Είναι για όσους λένε “όι, όι, μάνα μ’”…
Το κάνω έτσι λιανά, τα λέω λαϊκά, γιατί δε μ’ ενδιαφέρει η δόξα του φιλοσόφου, μου αρκεί η ασημαντότητα του χωρικού.
Εγώ δεν είμαι Ράμφος να λέω ασήμαντα πράγματα και να τα κάνω να φαίνονται σημαντικά. Λέω σημαντικά πράγματα που μου αρέσει να φαίνονται ασήμαντα.
Έτσι που λες…
Όταν οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο λένε ήδη ότι “μετά τον κορωνοϊό, ο κόσμος δεν θα είναι όπως τον ξέραμε ως τώρα”, τι εννοούν;
Εννοούν ότι θ’ αναπτυχθεί τόσο η τεχνολογία, ώστε ν’ αλλάξει τον κόσμο στα επόμενα δύο, τρία, τέσσερα χρόνια;
Όχι βέβαια. Δεν εννοούν αυτό.
Την αλλαγή που προβλέπουν, την εννοούν πέραν της τεχνολογίας.
Α, μα τότε, μπαίνει νέο ερώτημα:
Τι υπάρχει “πέραν της τεχνολογίας”;
Τι είναι τόσο δυνατό, τόσο δυνατότερο από την τεχνολογία, που μπορεί ν’ αλλάξει τόσο δραματικά τον κόσμο, όσο λένε οι επιστήμονες;
Κι εγώ το λέω, αλλά ποιος μ’ ακούει εμένα…
Το έλεγα πριν το πουν οι επιστήμονες αυτό, αλλά στον καιρό μας δεν έχουν πέραση οι ποιητές, παρά το γεγονός ότι προηγήθηκαν πολλές φορές των επιστημόνων.
Εν πάση περιπτώσει, ας εστιάσουμε στο ερώτημα:
“Τι υπάρχει πέραν της τεχνολογίας που μπορεί ν’ ανατρέψει το status quo;
Το πνεύμα.
Ο άνθρωπος.
Η άλλη διάσταση του ανθρώπου.
Διότι ο άνθρωπος ξέρετε δεν είναι μόνο υλικό ον, είναι και άυλο.
Το υλικό ον προάγει την τεχνολογία. Το άυλο όμως… τι κάνει;
Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς τι στο διάολο κάνει το άυλο ον μέσα μας; Κοιμάται; Χουζουρεύει; Τεμπελιάζει; Περιμένει;
Τι περιμένει;
Να το ανακαλύψουμε περιμένει.Να το φωνάξουμε: “Λάζαρε δεύρο έξω”.
Σήμερα είναι “του Λαζάρου”. Η χριστιανοσύνη γιορτάζει την ανάσταση του Λαζάρου. Αν αλλάξουμε τα ονόματα, η ανάσταση δεν αφορά τον Λάζαρο, αλλά τον κοιμώμενο εαυτό μας που πέθανε και τον θάψαμε μέσα μας.
Ο Λάζαρος που σηκώνεται από τον τάφο του είναι η Ωραία Κοιμωμένη των παραμυθιών, η μαγεμένη βασιλοπούλα.
Μη σε μπερδεύουν τα ονόματα.
Μην ξεγελιέσαι από κείνους που οικειοποιήθηκαν τ’ αρχαία παραμύθια.
Μην πλανάσαι από τους μυθοποιούς που εμφανίζουν τους ωραίους μύθους ως δικούς τους, αλλάζοντας άλλοτε το όνομα και άλλοτε το φύλο.
Το μοτίβο να κοιτάς.
Και θα καταλάβεις.
Δεν θα καταλάβεις μόνο τους κλέφτες και τους αγύρτες. Θα καταλάβεις και την κρυμμένη αλήθεια. Αυτήν που λες ότι δε σου λένε. Αυτήν, που, όταν σου τη λένε, τη νομίζεις για ψέμα.