Μέχρι να έρθουν τα μνημόνια, έλεγες “εγώ δεν ασχολούμαι με την πολιτική”. Μη νομίζεις ότι ξέχασα κάτι από κείνα που έλεγες! Τα θυμάμαι όλα και μπορώ να σου τα ψάλλων “χαρτί και καλαμάρι”. Γι’ αυτό άκου και σώπα.
Κοίταγες τη δουλίτσα σου, το ξέρω, δηλαδή το θυμάμαι. Για να το πούμε λαϊκά (όπως λες ότι σου αρέσει) κοίταγες μόνο τον κώλο σου.
Όταν ήρθαν τα μνημόνια, ξύπνησες απότομα. Όμως, αντί να σκεφτείς ότι τα μνημόνια ήρθαν, επειδή εσύ δεν ασχολιόσουν με την πολιτική, επειδή κοίταγες μόνο τον κώλο σου, έψαξες να βρεις ενόχους. Και καλά έκαμες. Μόνο που έβγαλες (πάλι) τον κωλάκη σου απέξω.
Να μη μακρηγορώ, μαζί με τους “300”, έστησες στον τοίχο και τη “γενιά του Πολυτεχνείου”. Και – πάλι θα πω – καλά έκαμες.
Το τι μάς έσυρες για ό,τι “κάναμε” εμείς (η γενιά του Πολυτεχνείου) σαράντα χρόνια πριν, δε λέγεται! Μέχρι που είπε ο Καμένος – και το μετέδωσαν όλα τα δίκτυα – ότι “όσοι είναι πάνω από εξήντα ετών, να τους κλειδώσετε στα μπαούλα για να μην ψηφήσουν”. Κι αν μπορούσες, θα τό ‘κανες. Φτάνει όμως που μου το είπες κατάμουτρα, ανιψιέ.
Μη νομίζεις ότι ξέχασα κάτι από κείνα που έλεγες! Τα θυμάμαι όλα και μπορώ να σου τα ψάλλω “χαρτί και καλαμάρι”. Γι’ αυτό άκου το ερώτημά μου και σώπα.
Τι θα πεις εσύ στα παιδιά σου – σαράντα χρόνια μετά – για την δική σου γενιά; Τι κάνεις εσύ σήμερα, ώστε να έχεις να πεις κάτι τότε; Τι θα έχεις να πεις για την Ελλάδα που θα παραδώσεις στα παιδιά σου το 2060;
Διότι, τώρα, φίλτατε, δεν έχω εγώ την ευθύνη για την Ελλάδα. Τώρα την έχεις εσύ. Όπως την είχα εγώ τότε. Κι ό,τι έκαμα εγώ, “το λούστηκα”. Έτσι όμως “θα το λουστείς” κι εσύ κάποτε. Έτσι πάει. Θα σε στήσει στον τοίχο η γενιά του 2060 και θα σε κοπανάει.
Τι θα της λες; Ότι φταίει… η γενιά του Πολυτεχνείου θα λες πάλι; Θα σε πάρουν με τις ντομάτες κακομοίρη μου…
Άκου τώρα πώς θα είναι η Ελλάδα το 2060… Αν δεν κάνεις κάτι εσύ τώρα, σήμερα, επειγόντως δηλαδή, θα σου πω εγώ πώς θα είναι η Ελλάδα το 2060. Έχω πείρα από τις δικές μου αμαρτίες, γι’ αυτό ξέρω τι ΘΑ γίνει… Αν λοιπόν συνεχίσεις το ίδιο βιολί που παίζεις, εσύ, που, λόγω ηλικίας, είσαι πλέον ο υπεύθυνος γι’ αυτήν, θα πρέπει ν’ απολογηθείς ΕΣΥ στην γενιά του 2060 και να εξηγήσεις:
Τι έκαμες για να μην ανήκει στην Τουρκία η Θράκη και το μισό Αιγαίο;
Τι έκαμες για να μην είναι η Μακεδονία άλλο κράτος με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη;
Τι έκαμες για να μη φτάσει μέχρι την Πρέβεζα η Αλβανία;
Τι έκαμες για να μη γίνει η Κρήτη ανεξάρτητο κράτος, όπως η Κύπρος;
Τι έκαμες για να μη γίνει Τουρκική η Ανατολική Κρήτη, όπως έγινε η Βόρεια Κύπρος;
Τι έκαμες για να μη μείνει στην Ελλάδα ο Μοριάς και η Ρούμελη μόνο;
Τι έκαμες για να μην φοράνε μπούργκα οι γυναίκες το 2060;
Τι έκαμες για ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ Ελληνικά στο Μοριά και τη Ρούμελη το 2060;
Τι έκαμες για να ΜΗΝ ακούς ούτε τον παπά, ούτε τον μουεζίνη το 2060;
Το 2060 εγώ (που κούτσα – κούτσα) το έφτασα ως εδώ – δεν θα υπάρχω, αλλά εσύ θα είσαι εξήντα, εβδομήντα, ογδόντα ή ενενήντα χρονών, όσο είμ’ εγώ τώρα. Και θα πρέπει να έχεις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα μεγάλε… Δε θα μπορείς να λες “εμένα δε μ’ ενδιαφέρει η πολιτική”, δε θα μπορείς να λες περήφανα ότι… ΔΕΝ σ’ ενδιέφερε ποτέ.
Μιλώ με τους δικούς σου κανόνες, όχι με τους δικούς μου. Μιλώ στην δική σου γλώσσα, όχι στη δική μου.
Γι’ αυτό λοιπόν, άκου το τελευταίο ερώτημα που έχω για την αφεντιά σου: Είσαι ευχαριστημένος με όσα λες και όσα δημόσια γράφεις; Κοιμάσαι δηλαδή σαν πουλάκι, σίγουρος ότι για όλα – ακόμα και για το κλείσιμο των εκκλησιών λόγων κορωνοϊού – φταίει το καταραμένο Μητσοτακέικο;