Η Ρωσία στην Ουκρανία είναι σα να φωνάζει για να την ακούσουν όλοι ότι: “Δεν κάνετε μόνο εσείς εισβολή σε υπερπόντια ή σε γειτονική χώρα, κάνω κι εγώ”.
Αλλ’ αυτό κατατάσσει ιστορικά την Ρωσία στην ίδια όχθη, εκείνη των απεχθών εισβολέων.
Ακόμα κι αν όντως “έχει δίκιο ο Πούτιν”, όπως λένε πολλοί στην Ελλάδα, από τις 24 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσία συγκαταλέγεται στο σώμα των σερίφηδων του πλανήτη.
Τα τόσα δίκια που έχει η Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία, την νομιμοποιούν άραγε να εισβάλλει σήμερα στη Μικρασία;
Πρέπει να έχουμε συνάφεια στους λόγους μας. Ό,τι είναι δίκιο για τον ένα, πρέπει να είναι και για τον άλλο.
Και μη μου πείτε ότι ο Πούτιν έχει τη δύναμη να το κάνει, αλλά η Ελλάδα δεν την έχει.
Αν ισχύει αυτό, σημαίνει ότι ο Πούτιν μιλά με το δίκιο του ισχυροτέρου. Αλλ’ αυτό, πάλι, τον κατατάσσει, όπως είπαμε ήδη, στο σώμα των σερίφηδων του πλανήτη.
Σε ό,τι αφορά τα φιλορωσικά αισθήματα στην Ελλάδα, είναι καιρός να τα βάλουμε όλα στο τραπέζι. Να δούμε την καταβολή τους. Είτε κατάγονται από το μύθο του “ξανθού γένους” που έθρεψε την δεξιά, είτε κατάγονται από το μύθο της “μαμάς Ρωσίας” που έθρεψε την αριστερά, από την στιγμή που αυτά τα δύο ακραία δόγματα συμμαχούν στο πεδίο της μάχης, είναι εξ ορισμού απορριπτέα.
Ναι, είναι καιρός να ξύσουμε τα φιλορωσικά αισθήματα του Ελληνικού λαού από τη λαϊκή και την πολιτική μας συνείδηση. Οι πληρωμένοι δημοσιολόγοι από τη Ρώσικη προπαγάνδα έκαμαν καλή δουλειά στην Ελλάδα τα χρόνια που πέρασαν, όμως “ο κόμπος έφτασε στο χτένι”. Δημοσιογράφοι, τηλεοπτικοί παρουσιαστές και καλόγεροι του Αγίου Όρους, αντάμα, σε μια υπόκωφη διαχρονική συμμαχία με την εθνικοφροσύνη (βιζαβί, όσο και παράταιρα) με την αριστεροσύνη, ξεσκεπάζονται από τα ίδια τα γεγονότα: Η Ρωσία είναι μια χώρα που θέλει μερίδιο στην παγκόσμια ηγεμονία.
Η εισβολή στην Ουκρανία όμως διαψεύδει όλες τις προφάσεις που επιστράτευσε. Αυτό που δεν υπολόγισε ο Πούτιν, είναι ότι – ακόμα κι αν υποτάξει την Ουκρανία – το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό γι’ αυτόν. Η χώρα του θα γίνει παρίας της Οικουμένης.
Σε ό,τι αφορά εμάς, εδώ, στην Ελλάδα, είναι αδύνατο να καταπιούμε την Μαρία Ζαχάροβα που “μας κούνησε το δάχτυλο” και, άκουσον – άκουσον, υπέδειξε στον Ελληνικό λαό ποιο κανάλι πρέπει να βλέπει και ποιες εφημερίδες πρέπει να διαβάζει! Μόνο μια χούντα λέει τέτοια πράματα. Ότι δεν τα απευθύνει δε στον Ρωσικό λαό, αλλά στον Ελληνικό, σημαίνει πως η τύπισσα, η οποία μιλάει βέβαια στο όνομα του Πούτιν, “πήρε ψηλά τον αμανέ”. Μιλάει σα να είναι η Ελλάδα τσιφλίκι της. Με αυθάδεια, με αναίδεια, με έπαρση. Με καθεστωτική λογική. Που απηχεί τον πολιτικό πολιτισμό της Ρωσίας και την διοικητική αντίληψη που τρέφει για λαούς σαν τον δικό μας, που, Θεέ μου, διάκεινται φιλικά απέναντι στον Ρώσικο λαό…
Η Μαρία Ζαχάροβα μίλησε έτσι για να εκμεταλλευτεί τα φιλορωσικά αισθήματα στοχεύοντας στον διχασμό του Ελληνικού λαού, αφενός, και αφετέρου, στην διάστασή του απέναντι στην κυβέρνηση της χώρας.
Αλλά γι’ αυτά δεν της πέφτει λόγος. Εδώ που βρίσκεται, ως εκπρόσωπος του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, θα έπρεπε να σέβεται το λαό που την ακούει, να σέβεται τους δημοσιογράφους της χώρας, αλλά και την κυβέρνησή της. Γιατί αυτό που είπε η Ζαχάροβα, δεν διαφέρει από αυτό που είπε ο Πούτιν στον Ζελένκσι. Να παραιτηθεί από την ηγεσία της Ουκρανίας.
Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία απειλεί την Ελλάδα. Το 1961, επί Χρουστσόφ, απειλούσε τη χώρα μας ότι θα βομβαρδίσει ακόμη και το βράχο της Ακρόπολης με πυρηνικά, εάν η Ελλάδα δεχθεί να φιλοξενήσει ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις και ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο στην επικράτειά της.
Ο Ρώσος Πρεσβευτής στην Αθήνα (η Μαρία Ζαχάροβα της εποχής) προειδοποίησε επισήμως την Ελλάδα “όπως μη επιτρέψη την δημιουργίαν αποθεμάτων πυρηνικών όπλων επί τού εδάφους της, διότι τούτο θα απετέλει πολιτικήν συνενοχής εις τα επιθετικά σχέδια τού ΝΑΤΟ εκ της οποίας θα ηδύνατο να καταστραφή η Ελλάς”.
Η Ρωσία, επί Πούτιν, δεν απειλεί μόνο την Ουκρανία, ούτε τις άλλες γειτονικές σε αυτήν χώρες. Απειλεί τον πλανήτη. Σα να μην έχει ιδέα πού βρίσκεται ή τι αντίκτυπο έχουν οι δηλώσεις των αξιωματούχων της. Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, το σκυλάκι του Πούτιν, απείλησε ευθέως τις ΗΠΑ. “Η Ρωσία έχει τη δύναμη να βάλει όλους τους θρασείς εχθρούς της στη θέση τους”, είπε μιλώντας για την Αμερική.
Ακόμα πιο καθαρά το δήλωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ: “Η Μόσχα δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί μια άποψη του κόσμου στον οποίο θα κυριαρχούν οι ΗΠΑ που θέλουν να λειτουργούν σαν παγκόσμιος σερίφης”.
Αλλά και ο Αλεξέι Παραμόνοφ, υπεύθυνος του Τομέα Ευρωπαϊκών Θεμάτων του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, απείλησε ευθέως την Ιταλία:
“Δεν θέλουμε, η λογική του Γάλλου υπουργού οικονομικών Μπρούνο Λε Μερ, ο οποίος κήρυξε ολικό χρηματοοικονομικό πόλεμο στην Ρωσία, να βρει θιασώτες στην Ιταλία, προκαλώντας μια σειρά από μη αντιστρέψιμες συνέπειες» δήλωσε ο Παραμόνοφ.
Αυτές είναι, ενδεικτικά, οι απειλές του Πούτιν ενάντια σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αλλά δεν απειλεί μόνο εμάς. Απειλεί το ίδιο του το έθνος. Μίλησε για «αυτοκάθαρση» της Ρωσικής κοινωνίας με σκοπό την απαλλαγή από «καθάρματα και προδότες».
Μια τέτοια δήλωση γίνεται μόνο από έναν δικτάτορα που έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και, ως τέτοιος, καθίσταται επικίνδυνος τύραννος για τη χώρα του, αλλά – στην περίπτωση του Πούτιν που ελέγχει το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσμο – επικίνδυνος για ολόκληρο τον πλανήτη.