Κάποιες νύχτες που βγαίνω στο μπαλκόνι να δω το στερέωμα, φαντάζομαι πώς θα ήταν η Ελλάδα, εάν δεν της προέκυπτε ο Μέγας Αλέξανδρος. Ή, μάλλον, πώς θα ήταν η Ελλάδα, αν ο Μέγας Αλέξανδρος που της προέκυψε, κατακτούσε την Ασία ως Αθηναϊκή Δημοκρατία και όχι ως Μακεδονική δυναστεία.
Ναι, ξέρω, η Ιστορία δεν γράφεται με τα “αν”, μερικές φορές όμως, ΑΝ μελετούσαμε τα παλιά “αν”, θα έβγαιναν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για τα νέα “αν”…
Και θα δείτε παρακάτω, ότι είναι πολλά τα νέα “αν” που απορρέουν από τα παλιά “αν”…
Λοιπόν, ΑΝ ο Μέγας Αλέξανδρος κατακτούσε την Ασία με σημαία του την Αθηναϊκή Δημοκρατία, το πρώτο που θα συνέβαινε, θα ήταν να εκπαιδευτεί ο τότε γνωστός κόσμος με την Ιδέα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και όχι με την Ιδέα της Μακεδονικής βασιλείας.
Αυτό δεν έγινε.
Οι βάρβαροι εκπαιδεύτηκαν στην Ελληνική γλώσσα, όχι για να φιλοσοφήσουν, αλλά για να διευκολύνεται το εμπόριο. Δεν την έμαθαν ως γλώσσα σκέψης και αίσθησης, αλλά ως γλώσσα συναλλαγών. Όπως γίνεται σήμερα με τ’ Αγγλικά.
Ως γλώσσα συναλλαγών η Ελληνική δεν έχασε μόνο τον “αθέρα” της. Ήταν η πρώτη “βουτιά” της Ελληνικής γλώσσας στη βαρβαρότητα. Παρακμή που ολοκληρώθηκε, όταν οι Αλεξανδρινοί διανοούμενοι θέσπισαν τους τόνους και τα πνεύματα στη γραφή, τα οποία ήταν στην ουσία τους μουσικές νότες, όπως λέει ο Ιάνης Ξενάκης. Για να μάθουν μουσική ή άμουσοι. Έτσι θα μπορούσαμε να το πούμε.
Το έκαμαν, για να διευκολύνουν τους εμπόρους της Μεσογείου στην εκμάθηση της δύσκολης γι’ αυτούς Ελληνικής γλώσσας. Σκέφτηκαν δηλαδή ότι δεν χρειαζόταν να νιώθουν την Ελληνική λαλιά στην ψυχή τους, χρειαζόταν απλά να τη χρησιμοποιούν στα λιμάνια και στις πιάτσες.
Με άλλα λόγια, η γλώσσα του Ομήρου και των τραγικών ποιητών “κατέβηκε”, χαμήλωσε την συχνότητα εκπομπής, ώστε να γίνεται προσιτή στους αγοραίους χρήστες της. Έτσι αλλοιωμένη, χωρίς τη λάμψη της πια, η αττικίζουσα Ελληνική γλώσσα έγινε παγκόσμια γλώσσα. Ο αττικισμός φούντωσε τον 1ο αιώνα π.Χ. και – ομογενοποιώντας γλωσσικά τους λαούς – έστρωσε το χαλί για να μεταδοθεί στα πέρατα της γης ο χριστιανισμός που τους έβλεπε όλους σαν “παιδιά του ίδιου Θεού”.
“Αν” λοιπόν ο Μέγας Αλέξανδρος δεν διέδιδε χρηστικά την Ελληνική γλώσσα, “αν” το έκανε φιλοσοφικά, με άλλα λόγια, “αν” δεν κατακτούσε την Ασία και τη Βόρειο Αφρική ως Μακεδόνας βασιλιάς, αλλά ως Αθηναίος Δημοκράτης, “αν” δεν άνοιγαν αιματηρό πόλεμο μεταξύ τους τα βασίλεια των επιγόνων (και δεν θ’ άνοιγαν, “αν” ο Αλέξανδρος θέσπιζε την Δημοκρατία – αντί της βασιλείας – στις κατακτήσεις του) ο χριστιανισμός δεν θα είχε καμία τύχη στην Ιστορία. Θα είχε μείνει ένα θνησιγενές ρεύμα σκέψης που θα κράταγε όσο κράτησαν και άλλα θεοσοφικά ρεύματα της εποχής εκείνης.
Να δεις τώρα πού βγάζει αυτό το “αν” που βάλαμε στην αρχή:
Με κυρίαρχη ιδέα την Δημοκρατία στον τότε γνωστό κόσμο, δεν θα γεννιόταν ποτέ η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, άρα δεν θα συντασσόταν ποτέ το διάταγμα των Μεδιολάνων, δεν θα ιδρυόταν η Κωνσταντινούπολη, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν θα γινόταν ποτέ χριστιανική. Άρα δεν θα καταργούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν θα καταργούσε το Μαντείο των Δελφών, δεν θα γκρεμιζόταν ποτέ κανένας αρχαίος ναός, κανένα αρχαίο θέατρο, όχι μόνο σ’ αυτό που σήμερα καλούμε Ελλάδα, αλλά σε όλες τις χώρες της Μεσογείου, από το Πακιστάν μέχρι το Γριβραλτάρ, κι από την Κριμαία μέχρι τον Περσικό κόλπο. Ο Παρθενώνας, δηλαδή το σύμβολο του Ελληνισμού, σήμερα θα ήταν ακόμα λαμπρός και θα καταύγαζε στην Οικουμένη.
Όλα αυτά έτσι θα γίνονταν, “ΑΝ”, η γνώση της Ελληνικής γλώσσας στους Ελληνιστικούς χρόνους δεν ήταν, όπως είπαμε, εμπορική, δηλαδή χρηστική, αλλά φιλοσοφική, δηλαδή πνευματική, συνθήκη που θα καλλιεργούσε την ιδέα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας των κληρωτών (όχι των αιρετών) σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, αλλά και σε όλον τον μετέπειτα κόσμο που θα γινόταν προέκταση εκείνου.
Να ποια είναι μέσα στο χρόνο. η σημασία ενός γεγονότος που συμβαίνει ή δεν συμβαίνει.
Κι επειδή αυτά που συνέβησαν τότε, συμβαίνουν ξανά σήμερα, με άλλους πρωταγωνιστές και άλλες ετικέτες… να ποια είναι μέσα στο χρόνο η σημασία των γεγονότων που βιώνουμε εμείς και τα μελετούμε βάζοντας τα παλιά και τα νέα “αν” στο τραπέζι…
Μόνο που, αυτή τη φορά, δεν θα επωφεληθεί ο χριστιανισμός, όπως επωφελήθηκε τότε… Αυτή τη φορά θα επωφεληθεί το ισλάμ. Κι αυτό, επειδή από κάθε ιστορική διαδικασία, πάντα επωφελείται κάποιος ή κάτι.
Κι όπως ο χριστιανισμός κατεδάφισε τότε τους αρχαίους Ελληνικούς ναούς και κατούρησε πάνω τους, έτσι το ισλάμ θα κατεδαφίσει τώρα τους χριστιανικούς ναούς και θα κατουρήσει πάνω τους.
Έτσι πάει… “Αν κατουρήσεις στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι”. Κύκλος είναι….