ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ πράξεις, είναι πολιτικές πράξεις. Όταν συμβαίνουν δε και σε καιρούς χαλεπούς, όπως ετούτοι, γίνονται πολιτικότερες της Πολιτικής. Μπορεί και να προσλαμβάνουν χαρακτήρα επανάστασης του πολίτη, ο οποίος δεν “παίρνει τα όπλα” για να βγει στο βουνό, αντιθέτως, κάνει “αντάρτικο πόλης”. Είτε παράγει λόγο, είτε συμμετέχει σ’ αυτόν.
ΜΟΝΑΔΙΚΟ όπλο της επανάστασης του πολίτη “η γλώσσα (που) κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει”, με άλλα λόγια, ο Λόγος. Εν προκειμένω δε, ο λαϊκός Λόγος. Θα μπορούσαμε δε να πούμε: Ο λόγος που αντλείται από το ανεξάντλητο και διαρκές οπλοστάσιο του λαού, αυτό που λέμε “παράδοση”.
ΣΤΗ ΘΕΣΗ λοιπόν του πάγιου πολιτικού άρθρου της στήλης, ένα σημείωμα αυτή τη φορά για μια πολιτιστική εκδήλωση υπό τον τίτλο “μιας παρέας παραμύθια” που έγινε στο Εναλλακτικό Καφενείο “Σείριος”. Μια παρέα από την Αμφιλοχία, η Νένα, η Ευγενία και η Ερμιόνη, κάτω από τη στέγη του τραγουδιού και της μουσικής του Γεράσιμου, παρουσίασαν στο ευαίσθητο κοινό τους ένα μπουκέτο ευτράπελες λαϊκές ιστορίες.
Η ΠΑΡΕΑ της Αμφιλοχίας έχει το πρόσημο “Παραμυθοκλωστή”, ασχολείται αποκλειστικά με το λαϊκό παραμύθι και την αφήγηση. Το αξιοσημείωτο στοιχείο της δουλειάς τους είναι ότι αφηγούνται παραμύθια και για τα παιδιά, κυρίως όμως για τους ενήλικες. Κάτι δηλαδή που έχει εκκωφαντικά ξεχαστεί! Σε μια μονοδιάστατη εποχή που κολλάει εύκολες ετικέτες στο κούτελο κάθε δημιουργού, ταξινομεί δε ακούσματα και αναγνώσματα με τα έωλα ζύγια της, η “Παραμυθοκλωστή” – ξορκίζοντας τον γενικό αυτόν αφορισμό – αντιτείνει την αμόλυντη (όπου τη βρίσκει και την συλλέγει) λαϊκή προφορική παράδοση!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μια πρόσκαιρη δουλειά. Η παρουσίαση αυτή έχει βάθος και παρελθόν. Η Νένα της “Παραμυθοκλωστής” (που ξεκίνησε το 2011) είναι η δασκάλα Νένα Μπούρα. Το 2016 κυκλοφόρησε από τις “Συμπαντικές Διαδρομές” το βιβλίο της “Είπαμε πολλά και σώνει…”, μια συλλογή δεκατεσσάρων λαϊκών παραμυθιών από την ευρύτερη περιοχή της Αμφιλοχίας που είναι και η γενέτειρα πόλη της. Το 2017 κυκλοφόρησε το βιβλίο της “Κει που λούζονταν οι νεράιδες”.
Η ΝΕΝΑ, που μοιάζει με νεράιδα στην όψη, πέρασε από τους χώρους της ζωγραφικής, του χορού, του θεατρικού παιχνιδιού, ώσπου να καταλήξει στην μεγάλη της αγάπη: Την συλλογή, την συγγραφή και την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών. Έχει συμμετάσχει σε πολλά σεμινάρια θεατρικού παιχνιδιού, δημιουργικής γραφής για παιδιά, κουκλοθέατρου και παραμυθιού ως εισηγήτρια, ενώ παραμύθια της έχουν δημοσιευτεί στις ανθολογίες “Θρύλοι του Σύμπαντος V”, στην “Ανέμη τυλιγμένη” και “Δώσε κλώτσο να γυρίσει”.
Η ΑΦΗΓΗΣΗ είναι το “φτωχό θέατρο”, μιας και αρκούν μικρά και απλά στοιχεία για να παρουσιάσεις μια παράσταση, σχεδόν από το τίποτα, λέει η Νένα σε μια συνέντευξή της. Η δραματοθεραπεία είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας με ρίζες στην Αρχαία Ελλάδα. Ας θυμηθούμε τα “Ασκληπιεία” με ακούσματα ιστοριών, παραμυθιών, θρύλων και μύθων που συμβάλουν στην θεραπεία πολλών σύγχρονων ψυχικών ασθενειών, επισημαίνει.
ΤΟ ΒΡΑΔΥ της Πέμπτης, 7 Μαρτίου, στον “Σείριο”, η “Παραμυθοκλωστή” έδειξε πώς ο αθάνατος λαϊκός Λόγος παίρνει στα φτερά του τις κατακερματισμένες ανθρώπινες μονάδες του μικρού χώρου και – με την συμμετοχή που συνιστά την πρωτογενή Δημοκρατία – τις συνθέτει σε μια Κοινότητα, καταπραϋντικά στην αρχή, απελευθερωτικά μετά, στην εξέλιξη της ιερουργίας. Στην απογειωτική αυτή διαδρομή τους οι ακροατές δεν ξέρουν στο τέλος αν απόλαυσαν την ευλογία του Αριστοφάνη ή του Διόνυσου. Ό,τι όμως κι αν είναι από τα δύο, συνιστά την σημαντικότερη σύγχρονη πράξη αντίστασης απέναντι στην φαιδρή εξουσία της αμνήμονης εποχής μας.
“Αναγγελία” 792 – 15.3.2019