Είμαστε τέσσερα αδέρφια και το καθένα μας έκαμε την δική του οικογένεια.
Αν έλεγα στους τρεις αδερφούς μου ότι δεν μπορούμε να ζούμε και οι τέσσερις στο ίδιο πατρικό σπίτι, άρα πρέπει κάθε οικογένεια να πάει στο δικό της, θα ήμουν ρατσιστής;
Όχι, δεν θα είμαι ρατσιστής. Θα είμαι απλά ένας λογικός άνθρωπος. Θα έκανα καλό όχι μόνο σ’ εμένα, όχι μόνο στην δική μου οικογένεια, αλλά και στις οικογένειες των τριών αδερφών μου.
Και αν, τώρα, τα τρία αδέρφια μου πάρει ο καθένας την πολυμελή οικογένειά του και πάει στο δικό του σπίτι ο καθένας, θα πάψουμε μήπως να είμαστε αδέρφια;
Όχι, δεν θα πάψουμε να είμαστε αδέρφια. Το αντίθετο: Θα είμαστε πολύ αγαπημένα αδέρφια. Γιατί κανένας και καμία οικογένεια δεν θα μπλέκεται στα πόδια του άλλου. Ο καθένας θα είναι στον δικό του τόπο. Στη δική του μάνα γη. Κι εκεί θα μπορεί κάθε οικογένεια ν’ αναπτύξει την κουλτούρα της και κάθε άτομο μέσα σ’ αυτήν να έχει απόλυτη ελευθερία όλων των ατομικών και των συλλογικών επιλογών.
Γιατί λοιπόν είμαι ρατσιστής αν πω ότι κάθε λαός πρέπει να ζει στο δικό του κράτος; Και γιατί θα πάψουμε να είμαστε αγαπημένοι σαν αδέρφια οι άνθρωποι, όταν ο κάθε λαός ζει στο δικό του σπίτι;
Ποιοι τάχα είναι αυτοί που θέλουν όλες τις οικογένειες και όλα τα άτομα των οικογενειών στο ίδιο σπίτι, αν όχι στο ίδιο δωμάτιο;
Ποιοι λοιπόν είναι και γιατί θέλουν αυτό το παράλογο πράμα… Γιατί θέλουν ανοιχτά σύνορα; Πώς θα ήταν άραγε ένας πλανήτης χωρίς σύνορα; Δεν θα είναι ένα καράβι που θα μπατάρει, αν μετακινηθούν όλοι οι άνθρωποι στη μία πλευρά του;
Ποιοι λοιπόν θέλουν όλες οι φυλές να γίνουν μία; Γιατί θέλουμε να ενσωματωθούν όλοι στον δικό μας πολιτισμό; Μήπως επειδή περιφρονούμε τις άλλες κουλτούρες αντί να τις σεβόμαστε; Γιατί όλοι μιλούν για ενσωμάτωση κι είναι σα να μιλούν για ανθρώπινο δικαίωμα;
Μήπως δεν είναι βία να ενσωματώσεις τους Ρομά στην κυρίαρχη κρατική παιδεία;
Μήπως δεν είναι φασισμός να εντάξεις στον αστικό ιστό της πόλης ποιους… αυτούς που για αιώνες έμαθαν να ζουν σα νομάδες, ελεύθεροι σαν τα πουλιά;
Μήπως δεν είναι αποπνικτική φυλακή γι’ αυτούς το διαμέρισμα της πόλης; Σε τι διαφέρει από τον ζωολογικό κήπο, όπου φυλακίζουν τ’ άγρια θηρία;
Ποιος οραματίζεται τον κόσμο μας σαν ένα μεγάλο τσίρκο;
Μήπως αυτό που κάνουμε για τους Ρομά δεν είναι ίδιο μ’ εκείνο που έκαναν οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες στην Αφρική και την Ασία, αλλά και στην Αμερική όπου ξεπάστρεψαν εκατό εκατομμύρια “Ινδιάνους”, θεωρώντας ότι αυτοί έχουν ανώτερο πολιτισμό και οι ιθαγενείς κατώτερο;
Η βίαιη ενσωμάτωση των φυλών και των εθνών σε έναν κόσμο με έναν – αλεσμένο σαν κιμά – πολιτισμό, τον Δυτικό, προφανώς και υπό μία ενιαία παγκόσμια (όσο και ΜΗ αιρετή) ηγεσία κάποτε, φανερώνει την αλαζονεία, άρα τον φασισμό της νέας πολιτισμικής τάξης που θεωρεί ότι, τελικά, θα ενσωματώσει πολιτικά και θ’ αφομοιώσει πολιτισμικά τους μετανάστες από την Αφρική και την Ασία. Μιλάω για τον πρωτόφαντο φασισμό που, για να κρυφτεί, ονοματίζει ως φασισμό την αντίσταση στον φασισμό και φασίστες εκείνους που αντιστέκονται στον φασισμό!
Κι επειδή αντιλαμβάνονται οι ινστρούχτορες ότι ο όχλος χρειάζεται μια θρησκεία για να ελέγχει τις μάζες διανοητικά, χωρίς (τ’ αναποτελεσματικά πράγματι) στρατιωτικά ή αστυνομικά μέσα, ώστε οι υποθρησκείες – που αναγκαστικά θα συνυπάρξουν – να μη σφάζει η μία την άλλη, δρομολογούν επαφές και συγχωνεύσεις των θρησκευτικών ηγεσιών, ανοίγοντας το δρόμο για έναν νέο, όσο και τεχνητό Θεό, κράμα του Γιαχβέ και του Αλλάχ, ανάλογο εκείνου που είχε κάνει ο Μέγας Κωνσταντίνος το 325 μ.Χ. με το “Σύμβολο της Πίστεως” στη Νίκαια, στον οποίο Θεό ενσωμάτωσε βίαια τους πέντε (επικρατέστερους τότε) Θεούς. Χτίζουν ήδη ναούς για να στεγάσουν το νέο ενιαίο Θεό, τη νέα θρησκεία.
Ας επανέλθω όμως στο αρχικό ζήτημα: Αυτοί που με γεμάτο στόμα χαρακτηρίζουν ως ρατσισμό (ή φασισμό όταν τους βολεύει, ακόμα και ναζισμό όταν το καλεί η συγκυρία) αυτοί που λοιδορούν την λογική γνώμη ότι κάθε λαός πρέπει να ζει στη χώρα του και να λύνει επιτόπου τα προβλήματά του, ποιοι να είναι άραγε; Από πού ήρθαν; Πού φύτρωσαν;
Απάντηση:
Είναι αυτοί που έχουν αλλεργία με τη χώρα που γεννήθηκαν.
Αλλά για ποιο λόγο έχουν αλλεργία με τη χώρα τους, δεν εξηγείται με βιολογικούς, ούτε με ψυχολογικούς όρους. Εξηγείται μόνο με ιστορικούς όρους. Μόνο που η Ιστορία αυτή δεν έχει ακόμα γραφεί. Η επίσημη Ιστορία, η θρησκειολογική Ιστορία που διδάχτηκαν όλες οι γενιές στο Σχολείο κι έθρεψε το status quo, “γραμμένη από τους νικητές”, αποσιωπά τα επιστημονικά στοιχεία που θα την ανέτρεπαν… Κατά συνέπεια, και προς το παρόν, μέχρι να γραφεί από την αρχή η ορθή Ιστορία – και θα γραφεί κάποτε – το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί μόνο με μυθολογικούς όρους. Στους οποίους όμως δεν έχουν πρόσβαση οι κοινοί – όσο και παραπλανημένοι – θνητοί…
Για τώρα, μπορούμε να πούμε το απλούστερο: Αν δεν είναι αφελείς, είναι βαλτοί.