Ασκούμε κριτική. Και καλά κάνουμε. Στη Δημοκρατία η κριτική αποτελεί βασική συνθήκη της κοινής ζωής.
Το δημοφιλές εκείνο που λέει “μην κρίνετε ίνα μη κριθήτε” δεν ισχύει για το Δημοκρατικό πεδίο, αλλά για το θεολογικό.
Να κρίνουμε λοιπόν. Γιατί να μην κρίνουμε. Ορμώμενοι όμως από πού;
Από κάποια αρχή μάλλον, σε κάθε περίπτωση, με κάποια λογική.
Όταν κρίνουμε την κυβέρνηση που κάνει παρακολουθήσεις του κινητού τηλεφώνου ενός πολιτικού αρχηγού ή ενός υπουργού ή ενός βουλευτή (ποιος ξέρει ποιου άλλου) από ποιο αεροπλανοφόρο σηκώθηκαν άραγε τ’ αεροπλάνα για να τη βομβαρδίσουν;
Ας παραβλέψουμε την δημοφιλή επίσης ρήση “ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω”.
Ας παραβλέψουμε και ότι ο αρχηγός της μείζονος ή της ελάσσονος αντιπολίτευσης “φουσκώνει” το γεγονός, επειδή “θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη”.
Ας δούμε τη λογική της κριτικής που ασκείται:
Γιατί ασκούμε κριτική;
Για να πέσει η κυβέρνηση.
Και τι συμβαίνει όταν πέφτει η κυβέρνηση;
Ανεβαίνει άλλη.
Η οποία δεν θα κάνει παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων.
Κι είμαστε εντάξει;
Απ’ ό,τι φαίνεται, ναι. Είμαστε εντάξει.
Ότι η νυν, η πρώην και η μέλλουσα κυβέρνηση έκανε, κάνει και θα κάνει παρακολουθήσεις πολιτών, το σκεφτόμαστε άραγε; Μας ενοχλεί;
Απ’ ό,τι φαίνεται πάλι, όχι. Δε μας ενοχλεί.
Μας ενοχλεί που κάνει παρακολουθήσεις η νυν. Όχι γιατί έκανε η πρώην, ούτε γιατί θα κάνει η επόμενη, αλλά γιατί τις κάνει ο Μητσοτάκης.
Που σημαίνει ότι όποιος άλλος κάνει παρακολουθήσεις, πλην Μητσοτάκη, καλώς το κάνει, μπορούμε να του έχουμε εμπιστοσύνη, επειδή αυτός θα το κάνει για το καλό της πατρίδας ρε παιδάκι μου.
Ο Μητσοτάκης γιατί το κάνει άραγε;
Γιατί, γιατί, γιατί… είναι αυτό που λέει ο Ερντογάν: Πιόνι. Πιόνι ξένων δυνάμεων…
Να θέσω τώρα ένα πολύ απλό ερώτημα:
Μήπως ο πολιτικός λόγος κυβέρνησης και αντιπολίτευσης ομού είναι για το καλάθι των αχρήστων;
Μήπως όλες οι παρακολουθήσεις, οι μεν και οι δε, είναι δικαιολογημένες; Στο κάτω – κάτω, δεν ήταν παράνομες, μόνο ανήθικες χαρακτηρίστηκαν.
Μήπως το πρόβλημα δεν είναι ότι γίνονταν, αλλά ότι έχουν τη δυνατότητα κάποιοι – νόμιμα ή παράνομα – να το κάνουν;
Και για να ξέρουμε τι λέμε, σχετικά με την παρακολούθηση Ανδρουλάκη, όποιο συμπέρασμα κι αν βγάλει η διακομματική Εξεταστική Επιτροπή που συγκροτήθηκε, η δυνατότητα παρακολούθησης του κινητού τηλεφώνου (νόμιμη, παράνομη, ανήθικη, ό,τι θες) θα συνεχίσει ν’ ασκείται κατά βούληση, όχι μόνο από την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλ’ από οποιαδήποτε άλλη εξωθεσμική δύναμη που – για κάποιο λόγο – ενδιαφέρεται για την αφεντιά σου.
Ο πολίτης έχασε οριστικά πια την ελευθερία του.
Ο άνθρωπος είναι ήδη έρμαιο της νόμιμης και της άνομης εξουσίας.
Ακόμα κι αν πετάξει το κινητό του τηλέφωνο και καταφύγει στα βουνά, μόλις θα ξεμυτίσει από τη σπηλιά που θα κρυφτεί, ο δορυφόρος που κοιτάει άγρυπνα τη γη από το διάστημα, θα τον κάνει τσακωτό.