Είστε σίγουροι ότι ο εκδότης “τα παίρνει”; Το ξέρετε καλά;

Ένα τραγικό λάθος που κάνει η κυβέρνηση στο θέμα της “λίστας Πέτσα”, είναι ότι τσουβαλιάζει στον ίδιο πίνακα τα Αθηναϊκά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ΜΑΖΙ με τα Τοπικά Μέσα Ενημέρωσης. Ενώ ΟΛΟΙ οι νόμοι για τον Τύπο βλέπουν από άλλη οπτική τα Περιφερειακά Μέσα Ενημέρωσης (που είναι τοπικής εμβέλειας) και τα ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΝ από τα Αθηναϊκά Μέσα Ενημέρωσης που είναι Πανελλήνιας εμβέλειας, τ’ αντιμετωπίζουν σε όλα τα ζητήματα με διαφορετικό τρόπο (και καλά κάνουν) η “λίστα Πέτσα” τα εμφανίζει ως… ένα και το αυτό! Μοιραία ο κόσμος (που δεν έχει εξοικείωση με αυτά τα θέματα) βάζει δίπλα – δίπλα τον Ευαγγελάτο και τον Φλωρόπουλο του Αγρινίου. Απ’ αυτό το σημείο και μετά αρχίζει ένα μαζικό λακριντί που δεν απέχει καθόλου από την χυδαιότητα.

Έγινε πολύς λόγος για το γεγονός ότι η “λίστα Πέτσα” ανέθεσε μετάδοση διαφημιστικών μηνυμάτων σε sites που… δεν υπάρχουν! Το πρόβλημα αυτό δεν το δημιούργησε η τωρινή, αλλά η προηγούμενη κυβέρνηση, όταν νομοθετούσε τα κριτήρια με τα οποία εγγράφηκαν στο Μητρώο ψεύτικες σελίδες. Παρά το γεγονός ότι οι συνδικαλιστές του κλάδου είχαν από τότε προειδοποιήσει για το πρόβλημα αυτό, δεν εισακούστηκαν. Έρχεται τώρα ο Πέτσας και παίρνει το Μητρώο ως δεδομένο. Υπήρξε αναποφεύκτως το ίδιο πρόβλημα που θα υπήρχε, αν δεν έκανε την διανομή ο Πέτσας, αλλά ο Παππάς. Άρα όλο αυτό το λακριντί που “λουστήκαμε”, έγινε για καθαρά προσχηματικούς λόγους, όχι όμως για την ουσία.

Έχω καταθέσει σε όλους τους τόνους, πολλές φορές, τις απόψεις μου για την ενίσχυση που η Πολιτεία οφείλει στον Τύπο. Έχω κάνει προτάσεις στο Σωματείο μου. Ήρθα σε σύγκρουση με συναδέλφους για τις ιδέες μου αυτές.

Δεν θα επαναλάβω εδώ κάτι απ’ αυτά που πάντα έλεγα και τα περισσότερα είναι ήδη δημοσιευμένα, θα πω μόνο κάτι που αφορά τον Περιφερειακό Τύπο και τον οποίο (καθώς σημείωσα στην αρχή) έπρεπε η κυβέρνηση να διαχωρίσει από τα Αθηναϊκά Μέσα Ενημέρωσης. Θα προσθέσω ότι αυτό θα έπρεπε να το απαιτεί συνδικαλιστικά και σύσσωμος ο Περιφερειακός Τύπος.

Θα μιλήσω συγκεκριμένα για τις τοπικές εφημερίδες, οι οποίες έπρεπε με κάποιο τρόπο ν’ αναπληρώσουν τη ζημία από την καραντίνα (και το συνακόλουθο πάγωμα της αγοράς) που η κυβέρνηση (σωστά) επέβαλε.

Αυτή η χοντρή ζημία, την οποία κανείς (αν είναι δίκαιος) δε μπορεί ν’ αμφισβητήσει, ήρθε να προστεθεί στις κοστοβόρες πάγιες απαιτήσεις που έχει ο Νόμος από τις τοπικές εφημερίδες. Απαιτήσεις οικονομικές που, επί δεκαετίες νομοθετούνται και ισχύουν, υπό τον όρο ότι η Πολιτεία αποζημιώνει τις τοπικές εφημερίδες με δικαιώματα υποχρεωτικών – κατά το νόμο – κρατικών ή Δημοτικών δημοσιεύσεων ή κρατικών διαφημίσεων.

Για να τα πούμε απλά:

Η Πολιτεία με τις νομοθετημένες απαιτήσεις της, προκειμένου να εκχωρήσει δικαιώματα υποχρεωτικών – κατά το νόμο πάντα – δημοσιεύσεων, επιβαρύνει οικονομικά τον εκδότη της τοπικής εφημερίδας.

Πριν απ’ όλα, ΔΕΝ τον αναγνωρίζει ως δημοσιογράφο, αν εκδίδει την εφημερίδα του σε Δήμο μεγαλύτερο των 80.000 κατοίκων! Ντε και καλά είναι… επενδυτής, άρα καπιταλίστας, άρα οφείλει να έχει εργαζόμενο δημοσιογράφο πλήρους απασχόλησης. Με άλλα λόγια, η Πολιτεία κάνει “κοινωνική πολιτική”, μειώνει δηλαδή την ανεργία στον κλάδο κατά μερικές δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας – και καλά κάνει – μόνο που το κάνει με… την τσέπη του εκδότη της τοπικής εφημερίδας, λες και ο εκδότης αυτός είναι κάνας μπρούκλης! Η Πολιτεία δεν κατανόησε ποτέ ότι ο εκδότης της τοπικής εφημερίδας είναι ένας δημοσιογράφος που έγινε εργοδότης του εαυτού του. Είναι η μεγαλύτερη αδικία που επιφυλάσσει γι’ αυτόν! Μια αδικία διαρκής… Για να τον εξαναγκάσει δε να προσλάβει άλλον δημοσιογράφο για τη δουλειά, ΔΕΝ αναγνωρίζει στον ίδιο την ιδιότητα του δημοσιογράφου, στερώντας του όχι μόνο την ιδιότητα που αυτός έχει κορώνα στο κεφάλι του, και την οποία ασκεί φυσικά, του στερεί κι από πάνω τα όποια δικαιώματα απορρέουν από την ιδιότητα αυτή, δικαιώματα που έχει ωστόσο και απολαμβάνει ο κάθε εργαζόμενος (στον εκδότη, ε…) δημοσιογράφος!

Σα να μην έφτανε αυτό, η Πολιτεία απαιτεί από τον εκδότη να κάνει μόνο 15 ημέρες διακοπές τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο, ο εργαζόμενος όμως δικαιούται τις διπλές! Πώς θα βγει η εφημερίδα τον Αύγουστο χωρίς τον εργαζόμενο δημοσιογράφο, δεδομένου ότι ο εκδότης ΔΕΝ αναγνωρίζεται νομικά ως δημοσιογράφος;

Πάμε παρακάτω:

Η εφημερίδα πρέπει να είναι 24 σελίδες και το 50% των σελίδων αυτών πρέπει να καλύπτεται από πρωτότυπη δημοσιογραφική ύλη. Αν ο εκδότης (που είναι δημοσιογράφος κι ας ΜΗΝ το αναγνωρίζει ο Νόμος) έχει τις ικανότητες να γράφει ωραία θέματα (μόνος του, χωρίς να πληρώνει δημοσιογράφο) θέματα που θα συγκινούν τον αναγνώστη και ο αναγνώστης θ’ αγοράζει την εφημερίδα στο περίπτερο για τα θέματα αυτά, κι αν τα θέματα αυτά μπορεί να τα χωράει σε 12 σελίδες, ώστε να μειώνει το κόστος της έκδοσης κατά το ήμισυ, άρα να έχει προσιτή τιμή πώλησης στον αναγνώστη… ε, δε μετράει καθόλου! Το τι σημαίνει αυτό οικονομικά και δημοσιογραφικά για τον εκδότη, το τι σημαίνει για τον Τύπο συνολικά, ε, ας το κρίνει ο καθένας…

Να μην πάμε σε άλλα σοβαρά ζητήματα. Να σταθούμε μόνο σ’ αυτά, τα ολίγα. Αλλά ν’ απαντηθεί το ερώτημα: Δικαιούται ή δεν δικαιούται ο εκδότης “αποζημίωση” έναντι των δυσβάστακτων οικονομικών απαιτήσεων που έχει η Πολιτεία από αυτόν;

Εδώ ζητάει αποζημίωση 175 εκατομμυρίων ευρώ από το Ελληνικό κράτος η Εταιρεία «Fraport», που διαχειρίζεται τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας, επικαλούμενη απώλειες εσόδων εξαιτίας της απαγόρευσης των πτήσεων, στο πλαίσιο της αντιμετώπισης του κορονοϊού… και είναι παράλογο να δοθεί αποζημίωση στις τοπικές εφημερίδες για τη ζημιά που υπέστησαν εξ αιτίας των αποφάσεων της Πολιτείας; Και πόσα μπορεί να είναι αυτά τα λεφτά; Σε κάθε περίπτωση είναι λιγότερα από τα λεφτά που χάθηκαν…

Ότι η Πολιτεία έκαμε αυτή την οφειλόμενη επιχορήγηση στον Τοπικό Τύπο, αλλά την βάπτισε “καμπάνια για τον κορωνοϊό”, είναι ένα ακόμα λάθος της. Ένα λάθος επικοινωνιακής φύσεως… Αλλά έρχεσαι τώρα εσύ για να πεις με γεμάτο στόμα ότι η κυβέρνηση έδωσε λεφτά στους δημοσιογράφους για να πούνε ψέματα στο λαό για τον κορωνοϊό…

Αλλά… εντάξει, το έκαμες, γιατί δεν ήξερες. Τώρα που ξέρεις την αλήθεια… εσύ, όχι ο γείτονας… πόσο αδικείς μ’ αυτό την τοπική εφημερίδα που παλεύει με θεούς και δαίμονες για να κρατηθεί ζωντανή;

Μήπως είσαι ΕΣΥ που της δίνεις την χαριστική βολή;

Γράψε ένα σχόλιο...

Scroll to Top