Με απλά – και κατανοητά σε όλους – λόγια, ο Ερντογάν “παίζει μπάλα”. Εμείς καθόμαστε αμέριμνοι στην κερκίδα και βρίζουμε τον διαιτητή.
Αυτός όμως μας μέτρησε, μας ζύγισε, μας εμβόλισε… Είναι σχεδόν έτοιμος για το επόμενο βήμα: Να μετατρέψει την Ελλάδα (ή τμήματά της) σε Οθωμανική επαρχία, φόρου υποτελή στην αφεντιά του.
Το θέμα της Αγιασοφιάς που “έσκασε μύτη”, δεν είναι “κεραυνός εν αιθρία”. Ξεκίνησε “να ψήνεται” από το 2005.
Ξέρετε ποιοι το “έψηναν”;
Οι ΜΚΟ.
Τι λέτε τώρα εσείς…
Οι 100 ΜΚΟ που πήγαν φέτος το θέμα της Κρήτης στη Χάγη, δεν έχουν τον ίδιο στόχο;
Εγώ λέω ότι έχουν αναλάβει το ίδιο έργο.
Το δημοψήφισμα ανεξαρτητοποίησης της Κρήτης που ζητούν (και νομικά… έχουν δίκιο, γιατί προβλέπεται από την συμφωνία ένταξης της Κρήτης στην Ελλάδα, το 1913) τι αποτελέσματα θα φέρει, αν γίνει;
Το δίδαξε ο Φρανσουά Μιτεράν: “Η πολιτική είναι διαχείριση των συμβόλων”, είπε. Αυτό ακριβώς κάνει ο Ερντογάν με την Αγιασοφιά: Διαχείριση των συμβόλων. Και στέλνει μηνύματα. Είναι σα να λέει: Περιμένετε κι άλλα.
Ανιχνεύει το έδαφος, υπολογίζει, και οργανώνει το επόμενο βήμα του.
Κι εμείς καθόμαστε και παρηγορούμε την Παναγία: “Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις”…
Τόσο τούβλα είμαστε…
Με λίγα λόγια: Η Αγιασοφιά και η Κρήτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι στόχοι. Το ίδιο ισχύει για τη Θράκη και για το Αιγαίο.
Γι’ αυτό και είναι ηλίθιο να ερμηνεύουμε την κίνηση του Ερντογάν ως μοναδιάστατη προσβολή ενός ιστορικού μνημείου. Όχι, δεν είναι.
Είναι μια μελετημένη στρατηγική κίνηση με αυτοκρατορικές διαστάσεις.
Ο σουλτάνος δεν περιορίζεται στις (πάντα χρήσιμες) εντυπώσεις. Αυτός κινητοποιεί τους Τσάμηδες στην Ήπειρο, αυτός ενισχύει τους Σκοπιανούς στη Μακεδονία.
Με άλλα λόγια, πολιορκεί τη χώρα μας.
Αυτό που έγινε στη Βόρεια Κύπρο το 1974, θα ξαναγίνει το 2024 σε άλλα Ελληνικά εδάφη. Κάθε 50 χρόνια η Τουρκία θα παίρνει κάτι απ’ ό,τι της πήραμε.
Εδώ διεκδίκησε (και πήρε) τον Καραγκιόζη. Η Τουρκία δουλεύει σε όλα τα επίπεδα. Και πάντα παίρνει κάτι. Εμείς δεν παίρνουμε τίποτε. Αντιθέτως. Δίνουμε κι αυτά που έχουμε.
Καιρός λοιπόν να καταλάβουμε ότι… δε μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι πια…
Και όσοι είναι ευτυχείς με την χριστιανική τους μακαριότητα, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν.
Και όσοι είναι ευτυχείς με την διεθνιστική τους φιλοσοφία, ακόμα καλύτερα θα έκαναν να το ξανασκεφτούν.
Κι οι νέοι που ξέρουν μόνο “να τα ρίχνουν” στη Γενιά του Πολυτεχνείου, καλά θα κάνουν ν’ αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες.
Αυτούς που – με τόση αφέλεια – βαφτίσαμε πρόσφυγες, δεν είναι παρά μαζέματα του Ερντογάν από 180 χώρες. Δεν εξηγείται αλλιώς να παίρνει ο Μαροκινός το αεροπλάνο, να πηγαίνει στην Τουρκία και από κει να περνάει με βάρκα στα Ελληνικά νησιά…
Ο Ερντογάν σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό της Ελλάδας.
Οι πολιτικοί (όλων των κομμάτων) στρουθοκαμηλίζουν. Αυτό εξάγεται από τις σημερινές τους δηλώσεις για την Αγιασοφιά. Καμία δήλωση πολιτικού δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα. Είναι “άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε”…
Κι όλο αυτό το κουβεντολόι της καθημερινής μας ατζέντας (αυτό αφορά εμάς, τους πολίτες, όχι τους πολιτικούς) παραπέμπει θλιβερά στη Μαρία Αντουανέτα που, όταν της είπαν “ο λαός πεινάει”, αυτή απάντησε: “Ε, και γιατί δεν του δίνετε παντεσπάνι να φάει”…