Συγγραφική

Οι «Κατευθυντήριοι Λίθοι της Γεωργίας» στις ΗΠΑ είναι ένα τεράστιο κατασκεύασμα από γρανίτη, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του λόφου Elbert County. Πρόκειται για μήνυμα αποτελούμενο από δέκα οδηγίες (όσες και οι εντολές του Μωυσή) οι οποίες είναι χαραγμένες σε οκτώ σύγχρονες γλώσσες. Ένα μικρότερο μήνυμα είναι επίσης χαραγμένο στην κορυφή της κατασκευής, σε τέσσερα […]

Αν μη τι άλλο, να σταματήσουμε το αυτομαστίγωμα. Έχουμε σοβαρό λόγο να το κάνουμε: Η μαζική ηλιθιότητα δεν είναι δικό μας φαινόμενο μόνο, αλλά παγκόσμιο. Ας πάρουμε για παράδειγμα την ηγέτιδα χώρα του κόσμου, τις ΗΠΑ. Θ’ ανθολογήσω εδώ ένα απόσπασμα από την συνέντευξη στο iefimerida (19.5.2020) ενός Έλληνα καθηγητή του Columbia, του Χρίστου Παπαδημητρίου,

Θα ήμουν ευτυχής, αν κατάφερνα το απλούστερο: Σ’ έναν νεαρό που με ρωτά, να πω με λίγα λόγια κι απλά τι με δίδαξε η εμπειρία μισού αιώνα αδιάκοπης εργασίας και τριβής με τους γύρω. Φαντάζει απλό, αλλά δεν είναι. Η πρώτη πρόκληση που μπαίνει, είναι να κωδικοποιήσω τις εμπειρίες, να τις συντάξω σε πείρα, και

Τα έργα γύρω που μας αρέσουν, δεν είναι έργα αγίων, αλλ’ αμαρτωλών. Ένα παλιό γεφύρι, ας πούμε, ή ένα αρχοντόσπιτο, στολίδι του χωριού, δεν έγινε από αγίους, έγινε από ασπούδαστους μαστόρους, αγροίκους λιθοξόους, έγινε από αμαρτωλούς φεουδάρχες, θρυλικούς για τις αδικίες που διέπραξαν σε βάρος των φτωχών. Πολλά δε από τα μνημεία που θαυμάζουμε, συνοδεύονται

Όλες οι γενιές των Ελληνόπουλων στο Σχολείο έμαθαν με το νι και με το σίγμα τις διώξεις που έκαμαν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες κατά των χριστιανών, δεν έμαθαν όμως ποτέ, ούτε κατ’ ελάχιστον, τις διώξεις που έκαμαν οι χριστιανοί αυτοκράτορες κατά των Ελλήνων. Αυτό, από μόνο του, κάνει το παλιό έγκλημα νέο, διότι, αν η κυβέρνηση

Τα μέτρα που πήρε ή δεν πήρε η κυβέρνηση για τους παραγωγούς πολιτισμού, δε μπορώ ή, μάλλον, δε θέλω να τα κρίνω. Άλλωστε λέω να εστιάσω σε κάτι που αφορά τον πολιτισμό, αλλά οι παραγωγοί πολιτισμού δεν είδα να ενδιαφέρονται καθόλου γι’ αυτό. Το αντίθετο θά ’λεγα. Ότι ο πολιτισμός (αυτό που τελοσπάντων εννοούμε χρησιμοποιώντας

Παραμερίζοντας τις καλαμιές και τα βάτα για να φτάσω σε κάποιο ξέφωτο, είδα ότι στην πραγματικότητα δεν παραμέριζα καλαμιές και βάτα, ιδεολογίες παραμέριζα και πολιτικά κόμματα, θρησκείες κι αιρέσεις παραμέριζα, δόγματα και μαντριά, ηθικές συνέτριβα και αλυσίδες έκοβα. Για να φτάσω στο ξέφωτο. Αλλά εκεί… μόνο τότε… κατάλαβα… ότι – σ’ όλη μου τη ζωή

Δεν θ’ αλλάξει ο κόσμος. Για ν’ ακριβολογούμε, ο κόσμος αλλάζει συνεχώς, αλλάζει όμως ερήμην μας. Και αλλάζει ερήμην μας, επειδή δεν αλλάζει από την δική μας βούληση, αλλάζει από την τεχνολογία που, αν και τη δημιουργούμε εμείς, η τεχνολογία στην πράξη της αυτονομείται, άρα επιστρέφει σε μας ως δημιουργός και όχι ως δημιούργημα. Είναι

Θα προσχωρήσω για λίγο στην λογική των συνωμοσιολόγων. Θα μπω στη μεγάλη αίθουσα του θρόνου τους, θα μιλήσω με το βασιλιά των θεωριών συνωμοσίας, τον άρχοντα του Σκότους. “Γιατί τα λες αυτά, μεγάλε; Ποιος είναι ο σκοπός σου;”, του λέω. Και είπε: “Τα λέω γιατί θέλω να γίνω κυρίαρχος του κόσμου”. “Μάλιστα. Και πώς θα

Τι αντιπροσωπεύουν άραγε οι πόνοι και οι αγωνίες των ανθρώπων; Ένα όραμα ίσως που ματαιώνεται ή ένα όραμα που θα έπρεπε να έχουμε; Καθότι, αν δε ματαιώνεται κάποιο όραμα για τη ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη, κάποια ιδεολογία ίσως, δε μπορώ να φανταστώ ποιες αγωνίες θα έμεναν για να μας βασανίζουν. Θα είχαμε μόνο