Άκου δυο φωνήεντα

Τα fake news εμφανίστηκαν με την “δημοσιογραφία των πολιτών”, όταν άνθισαν τα social media και μπορούσε “ο πάσα ένας” να “ενημερώνει” τον κόσμο από την κρεβατοκάμαρά του, φορώντας τις πιτζάμες του και πίνοντας γουλιά – γουλιά τον καφέ του.

Τότε εμφανίστηκαν τα fake news.

Με το διαδίκτυο ήρθαν, με το διαδίκτυο θα φύγουν.

Κι όμως…

Τα fake news δεν αποδόθηκαν ποτέ στους πολίτες που αυτοπροσδιορίστηκαν ως ελεύθεροι και αδέσμευτοι ενημερωτές της κοινωνίας, ως δημοσιογράφοι ντε…

Αποδόθηκαν ευθέως… στους δημοσιογράφους που τάχα παραπληροφορούν το λαό, όντας μίσθαρνα όργανα της Νέας Δημοκρατίας. Του ΣΥΡΙΖΑ όχι βέβαια, μη λέμε κι ό,τι θέλουμε…

Αν αυτό δεν είναι μια κακόγουστη μαζική φάρσα, δεν ξέρω τι άλλο είναι…

Ούτε ξέρω γιατί αυτό δεν θέλει να το ακούσει κανείς και το προσπερνά, σα να μην του το είπες…

Εκείνο που ξέρω είναι ότι τα fake news ήρθαν για να μείνουν. Και όσο οι “δημοσιογράφοι του facebook” θα ξεσαλώνουν, έγκυρη ενημέρωση δεν θα ξαναδεί ο λαός.

Όταν η πλειοψηφία του λαού ενημερώνεται από το facebook, πώς είναι δυνατόν να μην θεωρείται καλός δημοσιογράφος ο κάθε μπουμπούνας, κακός δε ο κάθε ερευνητής που ματώνει για να γράψει πέντε αξιόπιστες αράδες;

Είναι πασιφανές ότι την “δημοσιογραφία των πολιτών” δε μπορεί να τη συναγωνιστεί η δημοσιογραφία των δημοσιογράφων.

Είναι σα να λέμε ότι σε μια ισότιμη συζήτηση μεταξύ ενός επιστήμονα κι ενός ξερόλα, θα βγει νικητής ο επιστήμονας!

Εμ, δε γίνεται!

Ο ξερόλας θα κατατροπώσει τον επιστήμονα.

Έτσι συμβαίνει κι εδώ. Η “δημοσιογραφία των πολιτών” έχει κατατροπώσει την δημοσιογραφία των δημοσιογράφων. Την πνίγει “σε μια κουταλιά νερό”.

Μόνο που, όταν η “δημοσιογραφία των πολιτών” εκτίθεται από τις απανωτές γκάφες, δε φταίνε οι πολίτες που κάνουν τον δημοσιογράφο, αλλά ο δημοσιογράφος που κοροϊδεύει τον πολίτη. Άρα ο δημοσιογράφος θέλει κρέμασμα στο Σύνταγμα. Μαζί με τους πολιτικούς.

Όποιος το ανέχεται αυτό στη λογική του και το προσπερνά λέγοντας ότι “ο καθένας έχει δικαίωμα στην άποψή του”, να με συγχωρεί η χάρη του, αλλά… “δεν ξέρει πού πάν’ τα τέσσερα”.

Θα πω χωρίς περιστροφές και το άλλο:

Όποιος έχει πεισθεί ότι για όλα φταίνε οι δημοσιογράφοι, στον δικό μου κώδικα καταγράφεται ως εχθρός. Όχι δικός μου. Αλλά της Δημοκρατίας.

Γράψε ένα σχόλιο...

Scroll to Top